نمایش مبدأ برای کربلا شد خزان گلستانش

{{سرصفحه
 | مطلع=کربلا شد خزان گلستانش
 | نام شعر=
 | شاعر = ترکی شیرازی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب =مثنوی
 | وزن =فعلاتن مفاعلن فعلن
 | موضوع =امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|کربلا شد خزان گلستانش|که شکفت ارغوان ز دامانش}}
{{ب|فلک از دست تو مرا در دل|هست دردی که نیست درمانش}}
{{ب|در دلم درد بی دوایی هست|که نه پیداست حد و پایانش}}
{{ب|بر زبانم نمی شود جاری|غیر ذکر حسین و یارانش}}
{{ب|یادم آمد که روز عاشورا|گرمی آفتاب سوزانش}}
{{ب|مرغ اگر پر زدی درآن صحرا|می نمود آفتاب، بریانش}}
{{ب|سرور دین، ز صدر زین افتاد|خاک بگرفت سر به دامانش}}
{{ب|آه از آن دم که اوفتاد به خاک|بدن چاک چاک عریانش}}
{{ب|زخم برتن ز اختر افزون داشت|بسکه کردند تیربارانش}}
{{ب|شمر ببرید از قفا سراو|در میان دو نهر، عطشانش}}
{{ب|برد خولی سرش به خانهٔ خویش|کرد اندر تنور، پنهانش}}
{{ب|سر او در تنور و، در صحرا|جسم مجروح بهتر از جانش}}
{{ب|زین مصیبت فغان به بزم یزید|پیش چشم زنان و طفلانش}}
{{ب|سر سلطان دین، به طشت و یزید|چوب می زد به لعل مرجانش}}
{{ب|بوسه گاه رسول را آزرد|آن ستمگر ز چوب خزرانش}}
{{ب|روز وشب « ترکی » از برای حسین|خون دل می چکد ز مژگانش}}
{{پایان شعر}}