نمایش مبدأ برای نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش

{{جعبه اطلاعات شعر
 | عنوان =نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش
 | تصویر = 
 | توضیح تصویر = 
 | نام شعر =او کیست؟
 | نام شاعر =فاضل نظری
 | قالب =غزل
 | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
 | موضوع =امام حسین(ع)
 | مناسبت =مرثیه
 | زمان سرایش = معاصر
 | زبان = فارسی
 | تعداد ابیات =۱۰بیت
 | منبع = آن‌ها
}}

'''نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش''' غزل شعری از  [[فاضل نظری]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن است. این شعر در ده بیت سروده شده است.

==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش|به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش}}
{{ب|کجاست یوسف مجروح پیرهن چاکم؟|که باد از دل صحرا می‌آورد بویش}}
{{ب|کسی بزرگ‌تر از امتحان ابراهیم|کسی چنان که به مذبح برید چاقویش}}
{{ب|نشسته است کنارش کسی که می‌گرید|کسی که دست گرفته به روی پهلویش}}
{{ب|هزار مرتبه پرسیده‌ام زخود او کیست|که این غریب نهاده‌ست سر به زانویش}}
{{ب|کسی در آن طرف دشت‌ها نه معلوم است|کجای حادثه افتاده است بازویش}}
{{ب|کسی که با لب خشک و ترک‌ترک شده‌اش|نشسته تیر به زیر کمان ابرویش}}
{{ب|کسی‌ست وارث این دردها که چون کوه است|عجب که کوه، زِ ماتم سپید شد مویش}}
{{ب|عجب که کوه شده چون نسیم سرگردان|که عشق می‌کشد از هر طرف به هر سویش}}
{{ب|طلوع می‌کند اکنون به روی نیزه سری|به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش}}
{{پایان شعر}}


==پانویس==

آن‌ها
==منابع==
آن‌ها
[[رده:اشعار عاشورایی]]
[[رده:شعرهای فاضل نظری]]