نمایش مبدأ برای آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز

{{جعبه اطلاعات شعر
 | عنوان =آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز
 | تصویر = 
 | توضیح تصویر = 
 | نام شعر =
 | نام شاعر =علی گلی حسین‌آبادی
 | قالب =غزل
 | وزن = فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
 | موضوع =امام حسن(ع)
 | مناسبت =
 | زمان سرایش = معاصر
 | زبان = فارسی
 | تعداد ابیات =۷بیت
 | منبع = 
}}

'''آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز''' را شاعر آیینی [[علی گلی حسین‌آبادی]] درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه منقبت و در هفت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن می‌باشد.

==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|آسمان را پهن می‌کردی به هنگام نماز|تا که باشد کهکشان با خاک پایت هم‌تراز}}
{{ب|دست‌هایت سفره‌ای بود از سخاوت بیشتر|می‌پذیرفتی جهان را روز و شب با روی باز}}
{{ب|کوهی و توهین جمعی سنگ‌ریزه هیچ نیست|ای مُعزّ المؤمنین ای تا قیامت سرفراز}}
{{ب|قطره قطره می‌چکید از چشمت اقیانوس‌ها|آن‌قَدَر که داشتی در سجده‌ات سوز و گداز}}
{{ب|با وضو پشت سرت می‌ایستادند ابرها|هر زمان دنیا تو را می‌دید در راز و نیاز}}
{{ب|گوشه‌ای از سفره‌ات همواره می‌آمد بهشت|ای که بودی مثل آغوش خدا مهمان‌نواز}}
{{ب|وای بر آن حس تاریکی که یک شب بی‌هوا|گنبد خورشید را برداشت از خاک حجاز}}
{{پایان شعر}}

==پانویس==


==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسن(ع)]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]