نمایش مبدأ برای رمضان سایه مهر از سر ما می‌گیرد

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=رمضان سایه مهر از سر ما می‌گیرد
 | نام شعر=
 | شاعر =سیدمحمدحسین شهریار
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
 |موضوع = ماه رمضان
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|رمضان سایه مهر از سر ما می‌گیرد|بال رأفت که فروداشت، فرا می‌گیرد}}
{{ب|چون نگیرد دلم از رفتن ماه شبِ قدر؟|که خدا سایۀ مهر از سرِ ما می‌گیرد}}
{{ب|نعمتی بود خداداده که کفران کردیم|لاجرم نعمت خود داده، خدا می‌گیرد}}
{{ب|لذت ذوق و صفای شب قدرش ندهند|روزه آن کاو نه به ذوق و به صفا می‌گیرد}}
{{ب|رمضان جلوۀ جان می‌دهد و صیقل روح|وه کز او آینۀ دل چه جلا می‌گیرد}}
{{ب|رمضان دار شفایی‌ست که هر جان و دلی|داروی دردی از این دار شفا می‌گیرد}}
{{ب|وآن که با جملۀ اعضا و جوارح، به جهاد|روزه با سنگ تمام و به سزا می‌گیرد}}
{{ب|در شب قدر اگر دست دهد دامن دوست|دادخواه دو جهان دست دعا می‌گیرد}}
{{ب|عرش رحمان به ندایی خفی آن شب خواناست|وآن سراغی‌ست که از اهل وفا می‌گیرد}}
{{ب|روزه با فطره امان است و برات شب قدر|هرکه شد در دو جهان، کام‌روا می‌گیرد}}
{{ب|حقّ مظلوم ادا گر نکنی خود به وفا|مطمئن باش که ظالم به جفا می‌گیرد}}
{{ب|غفلت از ساعت موعود خطایی‌ست عظیم|آسمان بندۀ غافل به خطا می‌گیرد}}
{{ب|هر که حلوای ارادت به دهانش مزه کرد|از خدا خلعت تسلیم و رضا می‌گیرد}}
{{ب|شاعران را صله از دست امیر است و وزیر|«شهریار» این صله از دست خدا می‌گیرد}}
{{پایان شعر}}