نمایش مبدأ برای زهی مقصود اصلی از وجود آدم و حوا

{{سرصفحه
 | مطلع=زهی مقصود اصلی از وجودِ آدم و حَوا
 | نام شعر=
 | شاعر = هاتف اصفهانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب = قصیده
 |وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن
 |موضوع = امام علی(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|زهی مقصود اصلی از وجودِ آدم و حَوا|غرض ذاتِ همایونِ تو از دنیا و مافیها}}
{{ب|طُفیلت در وجود اَرض و سماء عالی و سافل|کتابِ آفرینش را به نامِ نامیت طُغرا}}
{{ب|رُخ از خوابِ عدم ناشسته بود آدم که فرق تو|مُکللّ شد به تاجِ لافتی و افسرِ لولا}}
{{ب|شد از دستت قوی دینِ خدا آیینِ پیغمبر|شکست از بازویت مقدار لات و عزّت عزا}}
{{ب|نگشتی گر طرازِ گلشنِ دین سرو و بالایت|ندیدی تا اَبد بالای لا پیرایهء الا}}
{{ب|در آن روزِ سلامت سوز کز خونِ یَلان گردد|چو روی لیلی و دامانِ مجنون لاله گُون صحرا}}
{{ب|کمان بر گوشه بر بندد گره چون ابروی لیلی|علم بگشاید از پرچم گره چون طرهء لیلا}}
{{ب|زِ آشوبِ زمین و زِ گیر و دارِ پر دِلان افتد|بدانسان آسمان را لرزه بر تن رَعشه بر اَعضا}}
{{ب|که پیچد بره را بر پای، حُبلِ کفهء میزان|در افتد گاو را بر شاخ، بندِ ترکشِ جُوزا}}
{{ب|یکی با فتح هم بازی یکی با مرگ هم بالین|یکی را اژدها بر کف یکی در کامِ اژدرها}}
{{ب|کنی چون عزمِ رَزمِ خصمِ جبریلِ اَمین در دم|کشد پیشِ رهت رَخشی زمین پوی و فلک پیما}}
{{ب|سرافیلت روان از راستِ میکالت دوان از چپ|ملایک لافتی خوانان برندت تا صفِ هیجا}}
{{ب|به دستی تیغ چون آب و به دستی رَمح چون آتش|برانگیزی تکاور دُلدُلِ هامون نورد از جا}}
{{ب|عیان در آتشِ تیغِ تو ثعبان‌ های برق اَفشان|نَهان در آبِ شمشیر تو دریاهای طوفان‌ زا}}
{{ب|اگر حلم خداوندی نیاویزد به بازویت|چو یازی دست سوی تیغ و تازی بر صفِ اعدا}}
{{ب|زِ برق ذُوالفقارت خرمنِ هستی چنان سوزد|که جانداری نگردد تا قیامت در جهان پیدا}}
{{ب|زِ خاکِ آستان و گردِ نعلینت کُند رضوان|عبیرِ سُنبلِ غلمان و کحل نرگس و حورا}}
{{ب|زِ افعال و صفات و ذاتت آگه نیستم لیکن|تویی دانم امامِ خلق بعد از مُصطفی حقّا}}
{{ب|به هر کس غیرِ تو نام اِمام الحقّ بدان ماند|که بر گوسالهء زرین خطاب رَبی‌ اَلاعلی}}
{{ب|من و اندیشهء مدحِ تو، باد از این هوس شرمم|چسان پَرَد مَگس جائی که ریزد بال و پر عُنقا}}
{{ب|به ادنی پایهء مدح و ثنایت کِی رسد گر چه|به رُتبت بگذرد نَثر از ثُریا شعر از شعرا}}
{{ب|چه خیزد از من و از مدحِ من اِی خالق گیتی|به مدحِ تو فرازِ عَرش و کرسی از ازَل گویا}}
{{ب|کلام الله مدیحِ توست و جبریلِ اَمین رافع|پیمبر راوی و مداحِ ذاتت خالق یکتا}}
{{ب|بُود مقصودِ من زاین یک دو بیت اِظهار این مَطلب|که داند دوست با دشمن چه در دنیا چه در عُقبی}}
{{ب|تو و اولادِ اَمجادِ گرام توست هاتف را|امام و پیشوا و مُقتدار و شافع و مولا}}
{{ب|شَها من بنده کامروزم به پایان رفته از عُصیان|خدا داند که امیدم به مهر توست در فردا}}
{{ب|پیِ بازار فردای قیامت جز وِلای تو|متاعی نیست در دستم منم آن روز و این کالا}}
{{ب|نپندارم که فردای قیامت تیره‌ گون گردد|محبان تو را از دودِ آتش غرهء غرا}}
{{ب|قسیم دوزخ و جنت تویی در عرصهء محشر|غلامان تو را اندیشهء دوزخ بود حاشا}}
{{ب|اِلا پیوسته تا احباب را از شوق می‌گردد|زِ دیدار رُخ احباب روشن دیدهء بینا}}
{{ب|محبان تو را روشن زِ رویت دیدهء حقّ بین|حسودانِ تو را بی‌ بهره زان رُخ دیدهء اُعمی}}
{{پایان شعر}}