نمایش مبدأ برای چه کربلا ست که آدم به هوش می آید

{{سرصفحه
 | مطلع=چه کربلاست که آدم به هوش می آید
 | نام شعر=
 | شاعر =  علی انسانی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 | قالب = دوبیتی
 | وزن =
 | موضوع = امام حسین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|چه کربلا ست که آدم به هوش می آید|هنوز ناله زینب به گوش می آید}}
{{ب|چه کربلاست کز آن بوی سیب می آید|صدای ناله ی مردی غریب می آید}}
{{ب|چه کربلاست کز او بوی مشک می آید|هنوز ناله زلب های خشک می آید}}
{{ب|چه کربلاست که بوی گلاب می آید|صدای گریه طفل رباب می آید}}
{{ب|چه کربلاست که بوی عبیر می آید|صدای کودک نا خورده شیر می آید}}
{{ب|چه کربلاست که بانگ صفیر می آید|هنوز ناله طفل صغیر می آید}}
{{ب|چه کربلاست از آن ناله ی رباب آید|صدای ناله لالایی علی بخواب آید}}
{{ب|جواب طفلک ششماه داده شد باتیر|عد و به تیر جفا داده بود اورا شیر}}
{{ب|چرا نگفته کسی آب مهر مادر اوست|برای چیست که عطشان علی اصغر اوست}}
{{ب|چه کربلاست که سقای آن شده بیدست|عدو زکینه سرش با عمود کین بشکست}}
{{ب|چه کربلاست که آبش به قیمت جان است|به گوش جان همه جا ناله های طفلان است}}
{{ب|مگر به کرببلا آب قیمت جان است|چرا نگفته کسی این حسین مهمان است}}
{{ب|چرا به تشنه لبان هیچ کس جواب نداد|به کام تشنه شان یک دو جرعه آب نداد}}
{{ب|چه کربلاست علی اکبر اربا اربا شد|شهید کینه به پیش دو چشم بابا شد}}
{{ب|چه کربلاست که چون نام کربلا ببرند|فلک به ناله ملک در خروش می آید}}
{{پایان شعر}}