خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
'''خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را''' از سروده های | '''خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را''' از سروده های شاعر آیینی معاصر '''[[میثم داوودی]]''' است. موضوع شعر حضرت قاسم(ع) و در هفت بیت سروده شده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۲: | ||
فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع) | فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع) | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شعر با موضوع شهدای کربلا]] | |||
[[رده:شعر | |||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۲
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را |
| نام شاعر | میثم داوودی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن |
| موضوع | قاسم(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷ بیت |
| منبع | فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع) |
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را از سروده های شاعر آیینی معاصر میثم داوودی است. موضوع شعر حضرت قاسم(ع) و در هفت بیت سروده شده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.
متن شعر
| خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را | که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را | |
| رجز خواندی برای مرگ، با لب‌های خشکیده | که عرش و فرش بر لب می‌برد هر لحظه نامت را | |
| نشان دادی که در نسل حسن، جز حُسن چیزی نیست | ندید اما نگاه کوفیان ماه تمامت را | |
| دم رفتن به میدان خنده‌ای کردی و فهمیدی | که شیرین می‌کند لبخند تو کام امامت را | |
| میان کارزار زخم‌ها بردی پناه آخر | به پیغمبر که پاسخ داد بی‌وقفه سلامت را | |
| در آن لحظه که دشت از بوی تو آکنده شد دیدند | ملائک با نگاه تازه‌ای روز قیامت را! | |
| تو حُسن مطلع شیرین زبانی در غزل بودی | رقم زد با شهادت پس خدا حُسن ختامت را |
پانویس
فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)