ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =گل می‌کند لبخند تو مهمان که می‌آید | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =حسین عباس‌پور | قالب =غزل | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن | موضوع =امام حسن(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = | | عنوان =ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر = | | نام شعر = | ||
| نام شاعر =حسین | | نام شاعر =محمد حسین غروی اصفهانی | ||
| قالب =غزل | | قالب =غزل | ||
| وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن | | وزن =مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| زمان سرایش = معاصر | | زمان سرایش = معاصر | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| تعداد ابیات = | | تعداد ابیات =۱۵بیت | ||
| منبع = | | منبع = | ||
}} | }} | ||
'''ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده''' را شاعر عالم [[حسین | '''ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده''' را شاعر عالم [[محمد حسین غروی اصفهانی]] درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در پانزده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن می‌باشد. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شعر با موضوع امام | [[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]] | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۳
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | محمد حسین غروی اصفهانی |
| قالب | غزل |
| وزن | مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن |
| موضوع | امام حسن(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۵بیت |
ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده را شاعر عالم محمد حسین غروی اصفهانی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در پانزده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن می‌باشد.
متن شعر
| ای یک جهان برادر وی نور هر دو دیده | چون حال زار خواهر چشم فلک ندیده | |
| بی محمل و عماری بی آشنا و یاری | سر گرد هر دیاری خاتون داغدیده | |
| خورشید برج عصمت شد در حجاب ظلمت | پشت سپهر حشمت از بار غم خمیده | |
| دردانه بانوی دهر بی پرده شهرۀ شهر | دوران چه کرده از قهر با ناز پروریده | |
| ای لالۀ دل ما ای شمع محفل ما | بر نی مقابل ما سر بر فلک کشیده | |
| بنگر بحال اطفال در دست خصم پامال | چون مرغ بی پر و بال کز آشیان پریده | |
| یکدسته دلشکسته بندش بدست بسته | یک حلقه زار و خسته خارش بپا خلیده | |
| گردون شود نگون سر دیوانه عقل رهبر | لیلی اسیر و اکبر در خاک و خون تپیده | |
| دست سکینه بر دل پای رباب در گل | افتاده در مقابل اصغر گلو دریده | |
| بر بسته دست تقدیر بیمار را بزنجیر | عنقاء قاف و نخجیر هرگز کسی شنیده | |
| آهش زند زبانه روزانه و شبانه | از ساغر زمانه زهر الم چشیده | |
| رفتم بکام دشمن در بزم عام دشمن | داد از کلام دشمن خون از دلم چکیده | |
| کردند مجلس آرا ناموس کبریا را | صاحبدلان خدا را دل از کفم رمیده | |
| گر مو بمو بمویم آرام دل نجویم | از آنچه شد نگویم با آن سر بریده | |
| زان لعل عیسوی دم حاشا اگر زنم دم | کز جان و دل دمادم ختم رسل مکیده |