به دشت کرببلا خیمه زد چو شاه حجاز: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =به دشت کرببلا خیمه زد چو شاه حجاز | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = ساکت اصفهانی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۱۳بیت | منبع = }} '''به دشت کرب...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۹
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | ساکت اصفهانی |
قالب | غزل |
موضوع | امام حسین(ع) |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۳بیت |
به دشت کرببلا خیمه زد چو شاه حجاز را ساکت اصفهانی درباره امام حسین(ع) در سیزده سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
متن شعر
به دشت کرببلا خیمه زد چو شاه حجاز | ز هر کناره، درِ فتنه شد به رویَش، باز | |
چو گشت بیکس و تنها به کربلا، شه دین | نمود رو به نجف با پدر بگفت این راز | |
منم غریب دیار و تویی غریبنواز | دمی به حالِ غریبِ دیارِ خود پرداز | |
پدر غریبنوازی نباشد از تو بعید | که در جوار تو، من آمدم ز راه دراز | |
ز داغ اکبر و عبّاس، گشته لجّۀ خون | دلم که مخزن اسرار بود و حقّۀ راز | |
یکی نبود که گوید به ابن سعد لعین | به پارهپاره تنِ شاهِ دین، تو اسب متاز | |
یکی نگفت کز این کهنه پیرهن بگْذر | در آفتاب، تن شاه را برهنه مساز | |
شهادت ار چه سرانجام، کار او شد لیک | همین نتیجهی عهد ازل بدش ز آغاز | |
به غیر نیزۀ دشمن ندید و سمّ ستور | به هر طرف که نظر کرد، در نشیب و فراز | |
دو تن ز تیر به راه خدا شهید شدند | برای آن که دو رکعت کند امام، نماز | |
به گوش جان بشنیدم که قدسیان گفتند | که چون حسین ندیدیم، عاشقی جانباز | |
به شیعیان که رسانَد سلام، غیرِ حسین؟ | که از گلوی بریده برآورد آواز | |
هنوز میرسد آوازِ آن غریب، به گوش | چنان که میشنود هر که، میرود از هوش |
درباره شعر
بیت سوم متعلق به شاعر قدیمی حافظ شیرازی است.