از آتش فراقت شرحی شنیده بودم: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =از آتش فراقت شرحی شنیده بودم | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = طوطی همدانی | قالب = غزل | وزن = فاعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۷بیت | منبع = }} '''از...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۸
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | طوطی همدانی |
قالب | غزل |
وزن | فاعلاتن مفاعلن فعلن |
موضوع | عرفانی |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۷بیت |
از آتش فراقت شرحی شنیده بودم از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر ایرانی طوطی همدانی است. این شعر در قالب غزل و در وزن فاعلاتن مفاعلن فعلن و فضای شعری عرفانی، معنوی در هفت سروده شده است.
متن شعر
از آتش فراقت شرحی شنیده بودم | لیکن درون آتش، خود را ندیده بودم | |
گفتی بیا به سویم تا کام دل بیابی | دانستمی گر اینسان، با سر دویده بودم | |
هر سو شدم پی دل، کامی نگشت حاصل | مطلوب دل تو بودی، من نارسیده بودم | |
کی داشتم نصیبی از عشق تو حبیبی | گر در بهشت خرّم عمری خزیده بودم | |
این شور و شهد گفتار، از لطف توست ای یار | شاید ز قند لعلت، روزی مزیده بودم | |
ای مونس دل و جان، ای رشک ماه تابان | گویی به سرّ و پنهان، مهرت خریده بودم | |
طوطی ز شوق دیدار، نالان شو از دل زار | گویا که بهر این کار، یار آفریده بودم |