آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست
  | مطلع=آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = غافل مازندرانی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = غافل مازندرانی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب =غزل
  | وزن =مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن
  |وزن = مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن
  | موضوع = امام حسین(ع)  
  |موضوع = امام حسین(ع)  
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۴ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
| سال قمری =  
  | یادداشت =سراینده ابیات ابتدایی شعر را درباره فضیلت اشک سروده است. از بیت چهارم مصیبت سوگ کربلا آغاز می گردد و اشاره به قضیه حضرت علی اکبر(ع) و حضرت عباس(ع) نیز دارد.
}}
}}
'''آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست''' مطلع شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[غافل مازندرانی]] شاعر ایرانی است. این شعر در چهارده بیت در قالب  غزل با موضوع امام حسین(ع) در گونه مرثیه با وزن مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست|مانَد صدفی کاو را در سینه، گهر نیست}}
{{ب|آن را که دلی باشد و اشکش به بصر نیست|مانَد صدفی کاو را در سینه، گهر نیست}}
خط ۳۴: خط ۳۱:
{{ب|از پیشِ تو، صد قافله بگذشت و تو در پی|غافل چه نشستی؟ مگرت عزمِ سفر نیست}}
{{ب|از پیشِ تو، صد قافله بگذشت و تو در پی|غافل چه نشستی؟ مگرت عزمِ سفر نیست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==توضیح و تشریح==
سراینده ابیات ابتدایی شعر را درباره فضیلت اشک سروده است. از بیت چهارم مصیبت سوگ کربلا آغاز می گردد و اشاره به قضیه حضرت علی اکبر(ع) و حضرت عباس(ع) نیز دارد.
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]
۱٬۱۶۹

ویرایش