امروز چون توان به مدارا گریستن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = امروز چون توان به مدارا گریستن
  | مطلع= امروز چون توان به مدارا گریستن
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = جویا تبریزی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = جویا تبریزی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب = غزل
  | وزن =مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  |وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  | موضوع = امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۷ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =   
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''امروز چون توان به مدارا گریستن''' را [[جویا تبریزی]] درباره امام حسین(ع) در هفت بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|امروز چون توان به مدارا گریستن|باید چو ابر، دجله و دریا گریستن}}
{{ب|امروز چون توان به مدارا گریستن|باید چو ابر، دجله و دریا گریستن}}
{{ب|در ماتم حسین علی گر نریزی اشک|بر حال خویش، گریه کن از ناگریستن
{{ب|در ماتم حسین علی گر نریزی اشک|بر حال خویش، گریه کن از ناگریستن}}
{{ب|کارم در این غم است، چو شمع سر مزار|دوری ز خلق جُستن و تنها گریستن}}
{{ب|کارم در این غم است، چو شمع سر مزار|دوری ز خلق جُستن و تنها گریستن}}
{{ب|چون دام ماهی ار همه تن، چشم تر شوی|خواهی به مدّعای دل ما گریستن}}
{{ب|چون دام ماهی ار همه تن، چشم تر شوی|خواهی به مدّعای دل ما گریستن}}
خط ۲۷: خط ۲۴:
{{ب|از حضرت تو چشم شفاعت بُوَد مرا|دستم بگیر روز جزا با گریستن}}
{{ب|از حضرت تو چشم شفاعت بُوَد مرا|دستم بگیر روز جزا با گریستن}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع حضرت علی اصغر(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۷

امروز چون توان به مدارا گریستن از
جویا تبریزی



در قالب غزل

با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

موضوع: امام حسین(ع)
امروز چون توان به مدارا گریستنباید چو ابر، دجله و دریا گریستن
در ماتم حسین علی گر نریزی اشکبر حال خویش، گریه کن از ناگریستن
کارم در این غم است، چو شمع سر مزاردوری ز خلق جُستن و تنها گریستن
چون دام ماهی ار همه تن، چشم تر شویخواهی به مدّعای دل ما گریستن
مرغ کباب‌وار از این غم بر آتشمکار من است با همه اعضا گریستن
امروز اگر ز دیده فشانی، سرشک غمفردا رسد به داد تو، جویا گریستن
از حضرت تو چشم شفاعت بُوَد مرادستم بگیر روز جزا با گریستن