ای آفتاب مشرق اقبال اهل‌بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت
  | مطلع=ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = روشن اردستانی     
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = روشن اردستانی     
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب = غزل
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =   
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت''' را [[روشن اردستانی ]] درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت|از خاک سر برآر و ببین حال اهل‌بیت}}
{{ب|ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت|از خاک سر برآر و ببین حال اهل‌بیت}}
خط ۳۱: خط ۲۸:
{{ب|با هیچ‌کس جفای چنین آسمان نکرد|تنها به دوستان نه؛ که با دشمنان نکرد}}
{{ب|با هیچ‌کس جفای چنین آسمان نکرد|تنها به دوستان نه؛ که با دشمنان نکرد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۶

ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیت از
روشن اردستانی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
ای آفتابِ مشرقِ اقبال اهل‌بیتاز خاک سر برآر و ببین حال اهل‌بیت
دشمن نکرد رحم بر ایشان و ای عجبخون می‌گریست سنگ، بر احوال اهل‌بیت
هر ساعتی گذشت بر ایشان، هزار سالتا خود چگونه بود مه و سال اهل‌بیت؟
کردند کوفیان ز لب خشکشان دریغآبی که بود روز ازل، مال اهل‌بیت
بستند دشمنان تو از کوفه تا دمشقمحکم به ریسمان ستم، بال اهل‌بیت
با آن که رفتشان به فلک، بانگ العطشیک تن نداد گوش به اقوال اهل‌بیت
پُر‌خون سر حسین تو بر نیزه بود و بودچشمش به راه شام، به دنبال اهل‌بیت
چرخ ستم شعار نکرده است با کسیظلمی که شمر کرد به اطفال اهل‌بیت
افروخت ابن سعد چنان آتشی که سوختاز یک شراره، خرمن اجلال اهل‌بیت
مقدار هر بلا چو به اندازه‌‌ی ولاستبود این بلا نهایت آمال اهل‌بیت
با هیچ‌کس جفای چنین آسمان نکردتنها به دوستان نه؛ که با دشمنان نکرد