خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =خاک نشینانی چند | نام شاعر =محمد عابد تبریزی | قالب =غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۱ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود
  | مطلع=خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود
| تصویر =
  | نام شعر=خاک نشینانی چند
| توضیح تصویر =
  | شاعر = محمد عابد تبریزی
  | نام شعر =خاک نشینانی چند
| مصحح =
  | نام شاعر =محمد عابد تبریزی
| بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب = غزل
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود''' مطلع شعری از [[محمد عابد تبریزی]] در گونه مرثیه امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل که در یازده بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود|گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند}}
{{ب|خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود|گر نبودی به زمین خاک نشینانی چند}}
خط ۳۱: خط ۲۸:
{{ب|به سرِ نعشِ شهیدان دلِ دشمن بگداخت|اثرِ نالهء جانسوزِ نواخوانی چند}}
{{ب|به سرِ نعشِ شهیدان دلِ دشمن بگداخت|اثرِ نالهء جانسوزِ نواخوانی چند}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==درباره شعر==
* مصراع دوم از بیت اول متعلق به حکیم حاج مُلّا هادی سبزواری متخلص به اسرار است.
* کلمات داخل پرانتز اشاره به عناصر اربعه دارد که دز شعر به کار رفته است.
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۷

خاک را منزلتی در همه ایجاد نبود خاک نشینانی چند از
محمد عابد تبریزی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
خاک را منزلتی در همه ایجاد نبودگر نبودی به زمین خاک نشینانی چند
(آب) شهد است اگر زهر از او بِه که نشدبه دمی همدمِ لعلِ لبِ عطشانی چند
جانِ (آتش) به سَقَر باد که خصمانه نسوختخرمنِ هستی بی عاطفه انسانی چند
(خاک) را خاک به سر باد که مخسوف نکردبه بیابانِ بلا غافل و نادانی چند
دمِ صبح است اگر (باد) به چاه اندر بادشد دمِ نائرهء خیمهء سوزانی چند
خس و خاشاک مگر سُندس و استبرق بودکه کفن شد به تنِ زخمی عریانی چند
شست از صفحهء امکان رقمِ عیش و سُروراشکِ بی فاصلهء دیدهء گریانی چند
رشتهء نظمِ طبیعت ز چه یارب نگسیختچاک ، آندم که شد از غصّه گریبانی چند
مرد اندر همه آفاق توان گفت که نبودبه جز آن در رهِ حق کشته شهیدانی چند
هر یکی را هوس این بود که از بهرِ نثارکاش در جسم همی بود مرا جانی چند
به سرِ نعشِ شهیدان دلِ دشمن بگداختاثرِ نالهء جانسوزِ نواخوانی چند