ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =وحشی بافقی | قالب = قصیده | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۸بیت |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین
  | مطلع= ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = وحشی بافقی
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر =وحشی بافقی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = قصیده
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
  |قالب = قصیده
  | موضوع = امام حسین(ع)
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
  | مناسبت =
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | زمان سرایش =  
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات = ۸بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین''' از اشعار شاعر ایرانی [[وحشی بافقی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن و درباره امام حسین(ع) در هشت بیت سروده شده است.
== متن شعر ==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین|و‌آن نامه‌ها و آرزوی خدمت حسین}}
{{ب|ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین|و‌آن نامه‌ها و آرزوی خدمت حسین}}
خط ۲۸: خط ۲۷:
{{ب|حالی شود که پرده ز قهر خدا فتد|وز بیم، لرزه بر بدن انبیا فتد}}
{{ب|حالی شود که پرده ز قهر خدا فتد|وز بیم، لرزه بر بدن انبیا فتد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۴

ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسین از
وحشی بافقی



در قالب قصیده

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)


ای کوفیان چه شد سخن بیعت حسینو‌آن نامه‌ها و آرزوی خدمت حسین
ای قوم بی‌حیا چه شد آن شوق و اشتیاقآن جِدّ و جهد، در طلب حضرت حسین؟
از نامه‌های شوم شما، مسلم عقیلبا خویش کرد، خوش، الم فرقت حسین
با خود هزار گونه مشقّت قرار داداوّل، یکی جدا شدن از صحبت حسین
او را به دست اهل مشقّت گذاشتیدکو حُرمت پیمبر و کو حُرمت حسین؟
ای وای بر شما و به محرومی شماافتد چو کار، با نظر رحمت حسین
دیوان حشر چون شود و آورَد بتولپُر خون به پای عرش خدا، کسوت حسین
حالی شود که پرده ز قهر خدا فتدوز بیم، لرزه بر بدن انبیا فتد