در تاب رفت و تشت به بر خواند و ناله کرد: تفاوت میان نسخهها
(←معرفی) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=در تاب رفت و تشت به بر خواند و ناله کرد | ||
| | | نام شعر=دشت لاله | ||
| | | شاعر = وصال شیرازی | ||
| مصحح = | |||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| | |قالب =ترکیب بند | ||
|وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | |||
|موضوع = امام حسن(ع) | |||
| قالب | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| موضوع | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| | | یادداشت = | ||
| | |||
| | |||
| | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|شرط محبت است بهجز غم نداشتن|آرام جان و خاطر خرم نداشتن}} | {{ب|شرط محبت است بهجز غم نداشتن|آرام جان و خاطر خرم نداشتن}} | ||
خط ۵۲: | خط ۳۵: | ||
{{ب|مدح نبی سرای که بیمدحت رسول|خدمت نشد ستوده و طاعت نشد قبول}} | {{ب|مدح نبی سرای که بیمدحت رسول|خدمت نشد ستوده و طاعت نشد قبول}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۳
شرط محبت است بهجز غم نداشتن | آرام جان و خاطر خرم نداشتن | |
از غیر دوست روی نمودن به سوی دوست | الا خدای در همه عالم نداشتن | |
گر سر به یک اشارۀ ابرو طلب کند | سر دادن و در ابروی خود خم نداشتن | |
معشوق اگر دو دیده پر از خون پسنددش | عاشق بهجز سرشک دمادم نداشتن | |
گر کام تلخ و لخت جگر خواهد از کسی | در کاسه جای شهد بهجز سم نداشتن | |
زانسان که خورد سودۀ الماس مجتبی | درهم نکرد روی خود، اهلاً و مرحبا | |
در تاب رفت و تشت به بر خواند و ناله کرد | آن تشت را ز خون جگر دشت لاله کرد | |
خونی که خورد در همه عمر از گلو بریخت | خود را تهی ز خون دل چند ساله کرد | |
نبود عجب که خون جگر ریخت در قدح | عمریش روزگار همین در پیاله کرد | |
نتوان نوشت قصۀ درد دلش تمام | ورنه توان ز غصه هزاران رساله کرد | |
آه از دل مدینه به هفت آسمان گذشت | آن روز شد عیان که رسول از جهان گذشت | |
از چیست یا رسول که بر خوان ابتلا | گردون تو را و آل تو را میزند صلا | |
ای عرش گوشواره مگر گم نمودهای | زیرا که گه به یثربی و گه به کربلا | |
طوفان نوح پیش وی از قطره کمتر است | گو کائنات جمله بگریند برملا | |
ذکر مصیبت شهدا چند میکنی | آتش زدی به جان و دل مرد و زن، دلا | |
بس کن دمی ز تعزیه، مدح نبی سرای | چون اصل این طریقه بکا باشد و ولا | |
مدح نبی سرای که بیمدحت رسول | خدمت نشد ستوده و طاعت نشد قبول |