دل واله نهضت حسین است: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =آن که نوشید می از جام بلا کیست حسین | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =واله نهضت حسین | نام شاعر =خوشدل تهرانی | قالب =غزل | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =عاشورا | زمان سرایش = معاصر | زبان...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =آن که نوشید می از جام بلا کیست حسین
  | مطلع=دل واله نهضت حسین است
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = خوشدل تهرانی
  | نام شعر =واله نهضت حسین
  | مصحح =  
  | نام شاعر =خوشدل تهرانی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب =غزل
  | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  |وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =عاشورا
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۵بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''آن که نوشید می از جام بلا کیست حسین''' غزل شعری از  '''[[خوشدل تهرانی]]''' درباره [[امام حسین(ع)]] است.
==معرفی==
{{همچنین ببینید|خوشدل تهرانی}}
«'''آن که نوشید می از جام بلا کیست حسین'''» اثر شعری از خوشدل تهرانی است. این شعر در قالب '''غزل''' و در گونه '''مدح''' با وزن '''فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن''' است. این شعر در '''پانزده بیت''' درباره امام حسین(ع) سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|دل واله نهضت حسین است|جان محو حقیقت حسین است}}
{{ب|دل واله نهضت حسین است|جان محو حقیقت حسین است}}
خط ۳۸: خط ۳۲:
{{ب|غرق گنهست گر چه(خوشدل)|چشمش به عنایت حسین است}}
{{ب|غرق گنهست گر چه(خوشدل)|چشمش به عنایت حسین است}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
خون تو پایان نداشت
[[رده:اشعار عاشورایی]]
[[رده:شعر آیینی]]
[[رده:شاعر آیینی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۳

دل واله نهضت حسین است از
خوشدل تهرانی



در قالب غزل

با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)


دل واله نهضت حسین استجان محو حقیقت حسین است
دلهای همه خداپرستانکانون محبت حسین است
شد کشته که عدل و دین نمیرداین سر شهادت حسین است
فتح هدف از شکست خود یافتاین اصل سیاست حسین است
بر پاست زوی اصول اسلامدین زنده به مت حسین است
اول زجوان خود گذشتنمصداق عدالت حسین است
بوسید غلام را چو فرزنداین حد مروت حسین است
جان دادن طفل خود در آغوشاندر خور طاقت حسین است
افشاند بچرخ خون اصغراین رمز شفاعت حسین است
در سجده سر از تنش جدا شداین پایه طاعت حسین است
اندوه اسیری حریمشمافوق مصیبت حسین است
با سر بقفای بانوان بوداین شاهد غیرت حسین است
و آن مرگ رقیه در خرابهآبادی دولت حسین است
غرق گنهست گر چه(خوشدل)چشمش به عنایت حسین است