روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =امیرحسین مؤمنی | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع =حضرت عباس(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
      | مطلع=روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
      | شاعر = امیرحسین مؤمنی
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =امیرحسین مؤمنی
      | بخشی از دیوان =
      | قالب = رباعی
      |قالب =رباعی
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      | موضوع =حضرت عباس(ع)
      |موضوع = حضرت عباس(ع)
      | مناسبت =
      | قبلی =
      | زمان سرایش = معاصر
    | بعدی =  
      | زبان = فارسی
      | سال خورشیدی =  
      | تعداد ابیات = ۲بیت
      | سال میلادی =
      | منبع =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}


    '''روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[امیرحسین مؤمنی]] درباره حضرت عباس(ع) است.
    این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد|از جوش و خروش خویش، دریا افتاد}}
    {{ب|روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد|از جوش و خروش خویش، دریا افتاد}}
    {{ب|وقتی که فرات از لبت دوری کرد|آب از نظر حضرت زهرا افتاد}}
    {{ب|وقتی که فرات از لبت دوری کرد|آب از نظر حضرت زهرا افتاد}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع حضرت عباس(ع)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۱

    روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد از
    امیرحسین مؤمنی



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: حضرت عباس(ع)


    روزی که عطش به جان گل‌ها افتاداز جوش و خروش خویش، دریا افتاد
    وقتی که فرات از لبت دوری کردآب از نظر حضرت زهرا افتاد