خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را | نام شاعر = میثم داوودی | قالب = غزل | وزن =مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن | موضوع = قاسم(ع) | من...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
«خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را» را میثم داوودی درباره [[حضرت قاسم (ع)]] در هفت [[بیت]] سروده است. این شعر در قالب [[غزل]] و در گونه [[مرثیه]] با [[وزن]] مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | «خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را» را میثم داوودی درباره [[حضرت قاسم (ع)]] در هفت [[بیت]] سروده است. این شعر در قالب [[غزل]] و در گونه [[مرثیه]] با [[وزن]] مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۲۶
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را |
| نام شاعر | میثم داوودی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن |
| موضوع | قاسم(ع) |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷ بیت |
| منبع | فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع) |
خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را از سروده های شاعر آیینی معاصر میثم داوودی است.
معرفی
«خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را» را میثم داوودی درباره حضرت قاسم (ع) در هفت بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.
متن شعر
| خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را | که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را | |
| رجز خواندی برای مرگ، با لب‌های خشکیده | که عرش و فرش بر لب می‌برد هر لحظه نامت را | |
| نشان دادی که در نسل حسن، جز حُسن چیزی نیست | ندید اما نگاه کوفیان ماه تمامت را | |
| دم رفتن به میدان خنده‌ای کردی و فهمیدی | که شیرین می‌کند لبخند تو کام امامت را | |
| میان کارزار زخم‌ها بردی پناه آخر | به پیغمبر که پاسخ داد بی‌وقفه سلامت را | |
| در آن لحظه که دشت از بوی تو آکنده شد دیدند | ملائک با نگاه تازه‌ای روز قیامت را! | |
| تو حُسن مطلع شیرین زبانی در غزل بودی | رقم زد با شهادت پس خدا حُسن ختامت را |
پانویس
فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)