عشق بازی کار هر شیاد نیست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =عشق بازی کار هر شیاد نیست
  | مطلع=عشق بازی کار هر شیاد نیست
  | تصویر =  
  | نام شعر=عشق بازی
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = ناشناس
  | نام شعر =عشق بازی
  | مصحح =  
  | نام شاعر =ناشناس
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =قصیده
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب =قصیده
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت = مدح و مرثیه
  |موضوع =امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات = ۱۸بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''عشق بازی کار هر شیاد نیست ''' اثر شعری از [[ناصر الدین شاه]] است. این شعر قصیده در گونه مدح و مرثیه در هجده بیت سروده شده است.
ناصر الدین شاه شعر «عشق بازی کار هر شیاد نیست» را در سوگ امام حسین(ع) سروده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|عشق بازی کار هر شیاد نیست|این شکار دام هر صیاد نیست}}
{{ب|عشق بازی کار هر شیاد نیست|این شکار دام هر صیاد نیست}}
خط ۴۰: خط ۳۶:
{{ب|خود تو بلبل گل علی اصغرت|زودتر بشتاب سوی داورت}}
{{ب|خود تو بلبل گل علی اصغرت|زودتر بشتاب سوی داورت}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۸

عشق بازی کار هر شیاد نیست عشق بازی از
ناشناس



در قالب قصیده

موضوع: امام حسین(ع)
عشق بازی کار هر شیاد نیستاین شکار دام هر صیاد نیست
عاشقی را قابلیت لازم استطالب حق را حقیقت لازم است
عشق از معشوق اول سر زندتا بعاشق جلوه ی دیگر دهد
تا بحدی که برد هستی از اوسرزند صد شورش و مستی از او
شاهد این مدعی خواهی اگربر حسین و حالت او کن نظر
روز عاشورا در آن میدان عشقکرد رو را جانب سلطان عشق
بار الها این سرم این پیکرماین علمدار رشید این اکبرم
این سکینه این رقیه این رباباین عروس دست و پا اندر خضاب
این من و این ساربان این شمر دوناین تن عریان میان خاک و خون
این من و این ذکر یارب یاربماین من و این ناله های زینبم
پس خطاب آمد زحق کی شاه عشقای حسین ای یکه تاز راه عشق
گر تو بر من عاشقی ای محترمپرده برکش من بتو عاشق ترم
غم مخور که من خریدار تواممشتری بر جنس بازار توام
هر چه بودت داده ای در راه مامرحبا صد مرحبا خود هم بیا
خود بیا که میکشم من ناز توعرش و فرشم جلمه پا انداز تو
لیک خود تنها نیا در بزم یارخود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلیخاصه در منقار او برگ گلی
خود تو بلبل گل علی اصغرتزودتر بشتاب سوی داورت