هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =حبیب الله چایچیان | قالب =غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =عاشورا | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۸بیت | منبع =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین
  | مطلع=هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = حبیب الله چایچیان
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =حبیب الله چایچیان
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب =غزل
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت =عاشورا
  |موضوع =امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۸بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین''' مطلع شعری از [[حبیب الله چایچیان]] درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل و در گونه منقبت و مصیبت با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن و در هشت بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین|جلوه هر پنج تن آل عبا دارد حسین}}
{{ب|هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین|جلوه هر پنج تن آل عبا دارد حسین}}
{{ب|آشنای عشق را بی آشنا گفتن خطاست|در غریبی هم هزاران آشنا دارد حسین}}
{{ب|آشنای عشق را بی آشنا گفتن خطاست|در غریبی هم هزاران آشنا دارد حسین}}
خط ۲۹: خط ۲۷:
{{ب|حرمت ذبح عظیم کربلا بنگر حسان|خونبهایی همچو ذات کبریا دارد حسین}}  
{{ب|حرمت ذبح عظیم کربلا بنگر حسان|خونبهایی همچو ذات کبریا دارد حسین}}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای مناجات با امام حسین(ع)]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۴

هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین از
حبیب الله چایچیان



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسینجلوه هر پنج تن آل عبا دارد حسین
آشنای عشق را بی آشنا گفتن خطاستدر غریبی هم هزاران آشنا دارد حسین
در هوای کوی وصلش بی قرار آن بی شماردل مگر کاه است گویی کهربا دارد حسین
معجز قرآن جاویدان، حسین بن علی استبرترین اعجازها در کربلا دارد حسین
خیمه گاهش کعبه و آب فراتش زمزم استقتلگاهی برتر از کوه منا دارد حسین
شور شیرین غمش رمز بقای سرمدی استاز سرشک دیدگان آب بقا دارد حسین
تا شفا بخشد روان و جسم هر بیمار رادر حریم وصل خود خاک شفا دارد حسین
حرمت ذبح عظیم کربلا بنگر حسانخونبهایی همچو ذات کبریا دارد حسین