چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌ | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = نیر تبریزی | قالب = | وزن = | موضوع = | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = | تعداد ابیات = | منبع = }} {{همچنین ببینید|نیر تبریزی}} '''چون‌...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌
  | مطلع=چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = نیر تبریزی
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر = نیر تبریزی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =  
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب = غزل
  | وزن =  
  | وزن =  
  | موضوع =  
  | موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =  
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
  | بعدی =  
  | زبان =  
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =  
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


{{همچنین ببینید|نیر تبریزی}}
'''چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌'''
==معرفی==
نیر تبریزی
امام حسین
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌|خاك‌ ميريخت‌ بجاي‌ كفنش‌ بر بدنش‌}}
{{ب|چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌|خاك‌ ميريخت‌ بجاي‌ كفنش‌ بر بدنش‌}}
{{ب|چونكه‌ از مركب‌ خود شاه‌ به‌ گودال‌ افتاد|عهد يزدان‌ به‌ لبش‌ بود و شفاعت‌ سخنش‌}}
{{ب|چونكه‌ از مركب‌ خود شاه‌ به‌ گودال‌ افتاد|عهد يزدان‌ به‌ لبش‌ بود و شفاعت‌ سخنش‌}}
خط ۳۱: خط ۲۴:
{{ب|گشت‌ آغشته‌ به‌ خونِ دل‌ او پيكر او|از سم‌ اسب‌ سواران‌ به‌ بدن‌ تاختنش‌}}
{{ب|گشت‌ آغشته‌ به‌ خونِ دل‌ او پيكر او|از سم‌ اسب‌ سواران‌ به‌ بدن‌ تاختنش‌}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌ از
نیر تبریزی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
چون‌ صبا ديد به‌ صحرا بدن‌ بی‌كفنش‌خاك‌ ميريخت‌ بجاي‌ كفنش‌ بر بدنش‌
چونكه‌ از مركب‌ خود شاه‌ به‌ گودال‌ افتادعهد يزدان‌ به‌ لبش‌ بود و شفاعت‌ سخنش‌
آخرين‌ بار كه‌ شه‌ جانب‌ ميدان‌ ميرفت‌خواهرش‌ داد به‌ او كهنه‌ترين‌ پيرهنش‌
تا كه‌ دشمن‌ نكند خواهش‌ تن‌پوش‌حسينكهنه‌ پيراهن‌ او بود بجاي‌ كفنش‌
گشت‌ آغشته‌ به‌ خونِ دل‌ او پيكر اواز سم‌ اسب‌ سواران‌ به‌ بدن‌ تاختنش‌