کربلا شد خزان گلستانش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =کربلا شد خزان گلستانش
  | مطلع=کربلا شد خزان گلستانش
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = ترکی شیرازی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =ترکی شیرازی
  | بخشی از دیوان =
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | قالب =مثنوی
  | قالب =مثنوی
  | وزن =فعلاتن مفاعلن فعلن
  | وزن =فعلاتن مفاعلن فعلن
  | موضوع =امام حسین(ع)
  | موضوع =امام حسین(ع)
  | مناسبت =مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۶بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''کربلا شد خزان گلستانش''' مطلع شعری از [[ترکی شیرازی]] در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب مثنوی در شانزده بیت با وزن  فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|کربلا شد خزان گلستانش|که شکفت ارغوان ز دامانش}}
{{ب|کربلا شد خزان گلستانش|که شکفت ارغوان ز دامانش}}
{{ب|فلک از دست تو مرا در دل|هست دردی که نیست درمانش}}
{{ب|فلک از دست تو مرا در دل|هست دردی که نیست درمانش}}
خط ۳۶: خط ۳۵:
{{ب|روز وشب « ترکی » از برای حسین|خون دل می چکد ز مژگانش}}
{{ب|روز وشب « ترکی » از برای حسین|خون دل می چکد ز مژگانش}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۷

کربلا شد خزان گلستانش از
ترکی شیرازی



در قالب مثنوی

با وزن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)
کربلا شد خزان گلستانشکه شکفت ارغوان ز دامانش
فلک از دست تو مرا در دلهست دردی که نیست درمانش
در دلم درد بی دوایی هستکه نه پیداست حد و پایانش
بر زبانم نمی شود جاریغیر ذکر حسین و یارانش
یادم آمد که روز عاشوراگرمی آفتاب سوزانش
مرغ اگر پر زدی درآن صحرامی نمود آفتاب، بریانش
سرور دین، ز صدر زین افتادخاک بگرفت سر به دامانش
آه از آن دم که اوفتاد به خاکبدن چاک چاک عریانش
زخم برتن ز اختر افزون داشتبسکه کردند تیربارانش
شمر ببرید از قفا سراودر میان دو نهر، عطشانش
برد خولی سرش به خانهٔ خویشکرد اندر تنور، پنهانش
سر او در تنور و، در صحراجسم مجروح بهتر از جانش
زین مصیبت فغان به بزم یزیدپیش چشم زنان و طفلانش
سر سلطان دین، به طشت و یزیدچوب می زد به لعل مرجانش
بوسه گاه رسول را آزردآن ستمگر ز چوب خزرانش
روز وشب « ترکی » از برای حسینخون دل می چکد ز مژگانش