کنم بر آن سر ببْریده گریه یا به تنَش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=کنم بر آن سر ببْریده گریه یا به تنَش | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = ساکت اصفهانی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| بخشی از مجموعه اشعار = | |||
| قالب = غزل | | قالب = غزل | ||
| وزن = | | وزن = | ||
| موضوع = امام حسین(ع) | | موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|کنم بر آن سر ببْریده گریه یا به تنَش|که روی خاک، درافکنْد خصم، بیکفنش}} | {{ب|کنم بر آن سر ببْریده گریه یا به تنَش|که روی خاک، درافکنْد خصم، بیکفنش}} | ||
{{ب|به راه دوست ز دشمن رسید هر تیری|به خنده باز، دهان کرده زخمهای تنش}} | {{ب|به راه دوست ز دشمن رسید هر تیری|به خنده باز، دهان کرده زخمهای تنش}} | ||
خط ۳۱: | خط ۳۰: | ||
{{ب|جهان سراسر از آن، رشک باغ رضوان شد|شکفت آن گل و عالَم از او، گلستان شد}} | {{ب|جهان سراسر از آن، رشک باغ رضوان شد|شکفت آن گل و عالَم از او، گلستان شد}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۶
کنم بر آن سر ببْریده گریه یا به تنَش | که روی خاک، درافکنْد خصم، بیکفنش | |
به راه دوست ز دشمن رسید هر تیری | به خنده باز، دهان کرده زخمهای تنش | |
یکی نبود جز آن مرغ بال و پر، پُر خون | که تا خبر بَرَد از آن غریب، در وطنش | |
هر آن چه گفت حسین، «العطش»، کنار فرات | یکی نبود در آن جا که بشْنود سخنش | |
به آن امید که او را کفن شود، پوشید | حسین، پیرهن کهنه، زیر پیرهنش | |
مکن دریغ تو از گریه بر حسینِ شهید | که اشک چشم تو، مرهم شود، به زخم تنَش | |
کسی که رشتۀ ایجاد کائنات بُوَد | به دست او، ز قفا بسته دست با رسنش | |
چه جای اشک؟ که در ماتم حسین، رواست | که سیل خون رَود از جویبارِ چشمِ منَش | |
گرت هواست که بینی حسین و یارانش | ببین به خلوت دل، در میان انجمنش | |
ز گلستان نبی بود هر چه گل، چیدند | که شد به نرگس بیمار، منحصر، چمنش | |
جهان سراسر از آن، رشک باغ رضوان شد | شکفت آن گل و عالَم از او، گلستان شد |