بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = ایوب پرندآِور | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| وزن =مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن | |قالب =غزل | ||
| موضوع = | |وزن = مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن | ||
| | |موضوع =امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ | |||
{{ب|گودال قتلگاه است یا این که باغ سیب است|این بوی آشنایی از تربت حبیب است}} | {{ب|گودال قتلگاه است یا این که باغ سیب است|این بوی آشنایی از تربت حبیب است}} | ||
{{ب|نهج‌الفصاحه در خون، نهج‌البلاغه در اشک|جبریل پرشکسته، بر خاک‌ها عجیب است}} | {{ب|نهج‌الفصاحه در خون، نهج‌البلاغه در اشک|جبریل پرشکسته، بر خاک‌ها عجیب است}} | ||
{{ب|قصد نماز دارد، خورشید خون‌گرفته|وقتی رسول اکرم بر نیزه‌ها خطیب است}} | {{ب|قصد نماز دارد، خورشید خون‌گرفته|وقتی رسول اکرم بر نیزه‌ها خطیب است}} | ||
{{ب|قد قامت‌الصلاتش صد اوج در فراز است|حی علی‌الفلاحش صد موج در نشیب است}} | {{ب|قد قامت‌الصلاتش صد اوج در فراز است|حی علی‌الفلاحش صد موج در نشیب است}} | ||
{{ب|در این حرای زخمی، پیچیده سورۀ کهف|لحنش چه دلنشین و صوتش چه دلفریب است}} | {{ب|در این حرای زخمی، پیچیده [[سورۀ کهف]]|لحنش چه دلنشین و صوتش چه دلفریب است}} | ||
{{ب|شش‌گوشۀ مراد است این عرش خاک‌خورده|هرکس نیامد اینجا، از عشق بی‌نصیب است}} | {{ب|شش‌گوشۀ مراد است این عرش خاک‌خورده|هرکس نیامد اینجا، از عشق بی‌نصیب است}} | ||
{{ب|احساس استجابت، در این حریم جاری‌ست|اینجا یکی مجاب و آن دیگری مجیب است}} | {{ب|احساس استجابت، در این حریم جاری‌ست|اینجا یکی مجاب و آن دیگری مجیب است}} | ||
{{ب|در این محیط زخمی در این فضای مجروح|هر کس نفس کشیده عمری‌ست بی‌شکیب است}} | {{ب|در این محیط زخمی در این فضای مجروح|هر کس نفس کشیده عمری‌ست بی‌شکیب است}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۳
| گودال قتلگاه است یا این که باغ سیب است | این بوی آشنایی از تربت حبیب است | |
| نهج‌الفصاحه در خون، نهج‌البلاغه در اشک | جبریل پرشکسته، بر خاک‌ها عجیب است | |
| قصد نماز دارد، خورشید خون‌گرفته | وقتی رسول اکرم بر نیزه‌ها خطیب است | |
| قد قامت‌الصلاتش صد اوج در فراز است | حی علی‌الفلاحش صد موج در نشیب است | |
| در این حرای زخمی، پیچیده سورۀ کهف | لحنش چه دلنشین و صوتش چه دلفریب است | |
| شش‌گوشۀ مراد است این عرش خاک‌خورده | هرکس نیامد اینجا، از عشق بی‌نصیب است | |
| احساس استجابت، در این حریم جاری‌ست | اینجا یکی مجاب و آن دیگری مجیب است | |
| در این محیط زخمی در این فضای مجروح | هر کس نفس کشیده عمری‌ست بی‌شکیب است |