ای بهترین بهانه برای گریستن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای بهترین بهانه برای گریستن | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =قادر طهماسبی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۹ بیت | منبع = }} '''ای بهترین بهانه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =ای بهترین بهانه برای گریستن
  | مطلع=ای بهترین بهانه برای گریستن
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = قادر طهماسبی
  | نام شعر =
  | مصحح =
  | نام شاعر =قادر طهماسبی
| بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =
  |قالب = غزل
  | موضوع = امام حسین(ع)  
  |وزن =  
  | مناسبت =
  |موضوع = امام حسین(ع)  
  | زمان سرایش =  
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۹ بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای بهترین بهانه برای گریستن''' مطلع شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[قادر طهماسبی]] شاعر ایرانی است. این شعر در نه بیت در قالب غزل با موضوع امام حسین(ع) در گونه مرثیه سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای بهترین بهانه برای گریستن|وی داغِ جاودانه برای گریستن}}
{{ب|ای بهترین بهانه برای گریستن|وی داغِ جاودانه برای گریستن}}
خط ۲۹: خط ۲۷:
{{ب|آماده شد «فرید» به فتوای بازگشت|در خلوت شبانه برای گریستن}}
{{ب|آماده شد «فرید» به فتوای بازگشت|در خلوت شبانه برای گریستن}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۱

ای بهترین بهانه برای گریستن از
قادر طهماسبی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
ای بهترین بهانه برای گریستنوی داغِ جاودانه برای گریستن
با نام داغدار تو ای لالۀ بهشتزیباست هر ترانه برای گریستن
نام تو در کشاکش دل‌های داغداررمزی است عاشقانه برای گریستن
در راهِ بازگشت به خود عشق کاشته‌ استداغ تو را نشانه برای گریستن
بیدار کرد داغ تو وجدان خفته رابا موج تازیانه برای گریستن
در راه کربلای تو هر لاله می‌دهدما را به کف بهانه برای گریستن
شش سوی لاله می‌دمد، ای چشم، باز کنراهی از آن میانه برای گریستن
لبریز شو ز چشمِ من، ای هر چه اشک منتنگ است چشم‌خانه برای گریستن
آماده شد «فرید» به فتوای بازگشتدر خلوت شبانه برای گریستن