ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۶: خط ۱۶:
  | یادداشت =
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها''' از اشعار توحیدی مناجاتی [[واعظ قزوینی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن و فضای شعری عرفانی، توحیدی در ده بیت سروده شده است.


== متن شعر ==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها|خاک در تو، آب رخِ اعتبارها}}
{{ب|ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها|خاک در تو، آب رخِ اعتبارها}}
خط ۳۱: خط ۲۹:
{{ب|واعظ اگرچه نیست امیدم به خویشتن|دست من است و دامن امیدوارها}}
{{ب|واعظ اگرچه نیست امیدم به خویشتن|دست من است و دامن امیدوارها}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
{{پانویس}}
== منابع ==
[[رده:شعرهای مناجاتی]]
[[رده:شعرهای توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۰

ای نام دل‌گشای تو عنوان کارها از
واعظ قزوینی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: عرفانی توحیدی


ای نام دل‌گشای تو عنوان کارهاخاک در تو، آب رخِ اعتبارها
خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تومدّی ز جنبش قلمت، روزگارها
انگشتی از برای شهادت شود بلندسروی که قد کشد ز لب جویبارها
از بهر خواندن رقم قدرتت بهاراوراق گل شمرده به انگشت خارها
لطفت برات روزی مردم نوشته استبا خطّ سبز بر ورق کشت‌زارها
دیوانۀ خیال تو هرجا که پا نهدریزد ز شوق عشق تو، طرح بهارها
موج سراب نیست، که در جستجوی توافتاده‌اند از پی هم بی‌قرارها
راه ثنای ذات تو را چون روم؟ که مندارم به دوش از گنه خویش بارها
چون آوری به حشر منِ رو سیاه رااز نسبتم شوند خجل شرمسارها
واعظ اگرچه نیست امیدم به خویشتندست من است و دامن امیدوارها