شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگرداندهشده |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| مطلع=شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین | | مطلع=شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین | ||
| نام شعر=هوای نینوا | | نام شعر=هوای نینوا | ||
| شاعر = | | شاعر = سیدمحمدحسین بهجت تبریزی | ||
| مصحح = | | مصحح = | ||
| بخشی از دیوان = | | بخشی از دیوان = | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|شیعیان دیگر هوای [[نینوا]] دارد حسین|روی دل با کاروان [[کربلا]] دارد حسین}} | {{ب|شیعیان دیگر هوای [[نینوا]] دارد حسین|روی دل با کاروان [[کربلا]] دارد حسین}} | ||
{{ب|از حریم [[کعبه]] جدش به اشکی شست دست|مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین}} | {{ب|از حریم [[کعبه]] جدش به اشکی شست دست|مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین}} | ||
خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
{{ب|اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار|کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین<ref>شهریار، دیوان شهریار، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۰.</ref>}} | {{ب|اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار|کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین<ref>شهریار، دیوان شهریار، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۰.</ref>}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۲
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین | روی دل با کاروان کربلا دارد حسین | |
از حریم کعبه جدش به اشکی شست دست | مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین | |
میبرد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم | بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین | |
پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست | اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین | |
بسکه محمل ها رود منزل به منزل با شتاب | کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین | |
رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند | تا بجائی که کفن از بوریا دارد حسین | |
بردن اهل حرم دستور بود و سر غیب | ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین | |
سروران ، پروانگان شمع رخسارش ولی | چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین | |
سر به تاج زین نهاده راه پیمای عراق | می نمید خود که عهدی با خدا دارد حسین | |
او وفای عهد را با سر کند سودا ولی | خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین | |
دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا | با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین | |
سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست | هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین | |
آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند | عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین | |
دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت | داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین | |
بعد ازینش صحنه ها و پرده ها اشکست و خون | دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین | |
ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ئی | گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین | |
دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز | با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین | |
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا | جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین | |
اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار | کاندرین گوشه عزایی بی ریا دارد حسین[۱] |
- ↑ شهریار، دیوان شهریار، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۰.