بیمار غیر شربت اشک روان نداشت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''بیمار غیر شربت اشک روان نداشت''' غزل '''مرثیه''' ای از '''[[علی انسانی]]'''، ستایشگر و '''[[شاعر آیینی]]''' معاصر است.
==معرفی==
{{همچنین ببینید|علی انسانی}}
{{همچنین ببینید|علی انسانی}}
'''بیمار غیر شربت اشک روان نداشت''' غزل مرثیه ای از [[علی انسانی]]، ستایشگر و [[شاعر آیینی]] معاصر است.
«بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت» را علی انسانی در '''هفت [[بیت]]''' در قالب '''[[غزل]]''' مرثیه سروده است. این شعر برای شهادت '''[[امام سجاد (ع)]]''' و در [[وزن]] '''مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن''' سروده شده است.
==معرفی==
«بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت» را علی انسانی در هفت [[بیت]] در قالب [[غزل]] مرثیه سروده است. این شعر برای شهادت [[امام سجاد (ع)]] و در [[وزن]] مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.


==متن شعر==
==متن شعر==
خط ۳۴: خط ۳۶:
دل سنگ آب شد
دل سنگ آب شد
==منابع==
==منابع==
[[رده:شاعران ایران]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران آیینی]]
[[رده:شعر آیینی]]
[[رده:شعر فارسی]]
[[رده:اشعار غزل]]
[[رده:اشعار درباره امام سجاد(ع)]]

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۱

بیمار غیر شربت اشک روان نداشت
اطلاعات شعر
نام شعربیمار غیر شربت اشک روان نداشت
نام شاعرعلی انسانی
قالبغزل
وزنمفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
موضوعامام سجاد (ع)
مناسبتمرثیه
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۷بیت
منبعدل سنگ آب شد



بیمار غیر شربت اشک روان نداشت غزل مرثیه ای از علی انسانی، ستایشگر و شاعر آیینی معاصر است.

معرفی

«بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت» را علی انسانی در هفت بیت در قالب غزل مرثیه سروده است. این شعر برای شهادت امام سجاد (ع) و در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.

متن شعر

بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشتدر دل هزار درد و توانِ بیان نداشت
یک گل نداشت باغ و به آتش کشیده شدجز آه در بساط، دگر باغبان نداشت
یکسر به خاک ریخت گل و غنچه، شاخ و برگدیگر ز باغِ عشق، نصیبی خزان نداشت
ماهی که آفتاب از او نور می‌گرفتجز ابرِ خشکِ دیده، به سر، سایبان نداشت
دانی به کربلا ز چه او را عدو نکشت؟تا کوفه، زنده ماندنِ او را گمان نداشت
از تب ز بس که ضعف به پا چیره گشته بودمی‌خواست بگذرد ز سرِ جان، توان نداشت
یک آسمان، ستاره به ماه رخش، ز اشکمی‌رفت و یک ستاره به هفت آسمان نداشت

پانویس

دل سنگ آب شد

منابع