خوشا شاه و خوشا روز وصالش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =خوشا شاه و خوشا روز وصالش | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =سیدمحمدحسن میر جهانی | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع = امام مهدی(ع) | مناسبت =انتظار | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =خوشا شاه و خوشا روز وصالش
  | مطلع=وشا شاه و خوشا روز وصالش
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = سیدمحمدحسن میر جهانی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =سیدمحمدحسن میر جهانی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب = غزل
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع = امام مهدی(ع)
  |موضوع = امام مهدی(ع)
  | مناسبت =انتظار
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۸بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''خوشا شاه و خوشا روز وصالش''' مطلع شعری از [[سیدمحمدحسن میر جهانی]] با موضوع امام مهدی(ع) است. این شعر آیینی در گونه توسل و در هشت بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن می‌باشد.


==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|خوشا شاه و خوشا روز وصالش|خوشا خورشید روی بی مثالش}}
{{ب|خوشا شاه و خوشا روز وصالش|خوشا خورشید روی بی مثالش}}
خط ۲۷: خط ۲۶:
{{ب|سرشک از دیده حیران چند ریزد|که شاید شه شبی پرسد ز حالش}}
{{ب|سرشک از دیده حیران چند ریزد|که شاید شه شبی پرسد ز حالش}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای غزل درباره امام مهدی(ع)]]

نسخهٔ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۳

وشا شاه و خوشا روز وصالش از
سیدمحمدحسن میر جهانی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

موضوع: امام مهدی(ع)


خوشا شاه و خوشا روز وصالشخوشا خورشید روی بی مثالش
خدایش ناصر و یار و معین بادبه هر حالی کند حفظ از زوالش
عجب کرده است دام صید دل هامسلسل گیسوی مشکین و خالش
همی خواهم که دیدارش ببینمشوم مفتون آن سحر جلالش
دهد کر دست تا پایش ببوسمبه مژگان رو به می خاک نعالش
خداوندابه یادش چند نالمدرافکن پرده از روی جمالش
ز لطف خویش گر دستم بگیردشوم مشمول الطاف و نوالش
سرشک از دیده حیران چند ریزدکه شاید شه شبی پرسد ز حالش