آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدجواد محبت | قالب =غزل | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =مدح | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سرصفحه
| مطلع=آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد
| نام شعر=
| شاعر = محمدجواد محبت
| مصحح =
| بخشی از دیوان =
|قالب =
|وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
|موضوع = امام حسین(ع)
| قبلی =
| بعدی =
| سال خورشیدی =
| سال میلادی =
| سال قمری =
| یادداشت =
}}
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان =آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد
  | عنوان =آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد
خط ۱۴: خط ۳۰:
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}
'''آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد''' مطلع شعری از [[محمدجواد محبت]] در گونه حماسی درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در هفت بیت با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد|جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد}}
{{ب|آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد|جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد}}
خط ۲۶: خط ۳۸:
{{ب|مظلوم بود و صبر بزرگش بر آن بلا|بنیاد ظلم را به حقیقت خراب کرد}}
{{ب|مظلوم بود و صبر بزرگش بر آن بلا|بنیاد ظلم را به حقیقت خراب کرد}}
{{ب|مقصود یک‌دم است که با حق برآورند|هر لحظه را که عمر نباید حساب کرد}}
{{ب|مقصود یک‌دم است که با حق برآورند|هر لحظه را که عمر نباید حساب کرد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۱

آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد از
محمدجواد محبت

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: امام حسین(ع)
آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد
اطلاعات شعر
نام شاعرمحمدجواد محبت
قالبغزل
وزنمفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
موضوعامام حسین(ع)
مناسبتمدح
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۷بیت


آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کردجز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد
چشم از جهان و هر چه در او هست و نیست بست‏آن راه را که گفت خدا انتخاب کرد
چون دوست بهر دیدن او بود منتظراو نیز عزم دیدن او با شتاب کرد
بیمی نبود در دلش از حادثات دهروقتی به دشمنان ز شهامت خطاب کرد
او چشمه‌سار رحمت فیاض دوست بوددر امتحان اگر طلب از دشمن آب کرد
مظلوم بود و صبر بزرگش بر آن بلابنیاد ظلم را به حقیقت خراب کرد
مقصود یک‌دم است که با حق برآورندهر لحظه را که عمر نباید حساب کرد