ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
  |قالب = غزل
  |قالب = غزل
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |موضوع = امام علی(ع)
  |موضوع = امام علی (ع)
  | قبلی =
  | قبلی =
  | بعدی =  
  | بعدی =  
خط ۱۶: خط ۱۶:
  | یادداشت =
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باش''' مطلع شعری از [[محیط قمی]] از شاعران ایرانی است. این شعر در قالب غزل دردوازده بیت درباره امام علی(ع) در گونه منقبت با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده است.


==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باش|بی پا و سرپناه سریر و کلاه باش}}
{{ب|ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باش|بی پا و سرپناه سریر و کلاه باش}}
خط ۳۳: خط ۳۱:
{{ب|ای عذرخواه نامه سیاهان، به روز حشر|جرم «محیط» را بر حق، عذرخواه باش}}
{{ب|ای عذرخواه نامه سیاهان، به روز حشر|جرم «محیط» را بر حق، عذرخواه باش}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام علی(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۶

ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باش از
محیط قمی



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: امام علی (ع)


ای دل به یمن سلطنت فقر شاه باشبی پا و سرپناه سریر و کلاه باش
با نیستی بساز و غم بیش و کم مخوربر بیش و کم هر آن چه بود پادشاه باش
تا کی سپید جامه توان بود و دل سیاه؟یک چند دل سپید و مرقع سیاه باش
طی طریق پرخطر عشقت آرزو استوارسته از دو کون، چو مردان راه باش
آزادیت هوا است، ره خواجگان گزیداز خیل بندگان ولی الاه، باش
در گلشن زمانه اگر گل نمی شویخود خوار هم مباش، خدا را گیاه باش
بگریز در پناه شه اولیاء، علیاز حادثات دور فلک، در پناه باش
ای جان مقیم درگه والای شاه شوچون عرش خاکسار، در آن بارگاه باش
ای دیده کسب نور، از آن آستانه کنو آن گاه نوربخش به خورشید و ماه باش
ما را شفاعتش طلبد چون گنهکارای تن مدام، غرقه ی بحر گناه باش
از جان و دل غلام غلامان حیدرمیا رب مرا به صدق ارادت گواه باش
ای عذرخواه نامه سیاهان، به روز حشرجرم «محیط» را بر حق، عذرخواه باش