این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟ | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =عبدالرحیم سعیدی‌راد | قالب =غزل | وزن =مفتعلاتن مفتعلاتن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تع...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟
  | مطلع= این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = عبدالرحیم سعیدی‌راد
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =عبدالرحیم سعیدی‌راد
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =مفتعلاتن مفتعلاتن
  |قالب = غزل
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن = مفتعلاتن مفتعلاتن
  | مناسبت =
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۶بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟''' مطلع شعری از [[عبدالرحیم سعیدی‌راد]] در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در شش بیت با وزن مفتعلاتن مفتعلاتن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟|در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌}}
{{ب|این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟|در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌}}
خط ۲۶: خط ۲۵:
{{ب|این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌|مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌}}
{{ب|این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌|مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۳

این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟ از
عبدالرحیم سعیدی‌راد



در قالب غزل

با وزن مفتعلاتن مفتعلاتن

موضوع: امام حسین(ع)


این‌ چه‌ خروشی‌ست‌؟ این‌ چه‌ معمّاست‌؟در صدف‌ دل،‌ محشر عظماست‌
سوزِ چه‌ عشقی‌ست‌؟ شور به ‌پا کردزخمِ‌ چه‌ داغی‌ست‌؟ این‌ همه‌ زیباست‌!
«محتشم»‌ از دور، بانگ‌ برآورد:باز چه‌ شوری‌ست‌؟ باز چه‌ غوغاست‌؟
عشق‌ مکرّر، گفت‌ به‌ آن‌ قوم‌:تشنهٔ خنجر، حنجرهٔ‌ ماست‌
رأس‌ شهیدان‌، بر سر نیزه‌ست‌دست‌ علمدار، بر لب‌ دریاست‌
این‌ که‌ پریشان‌، بر لب‌ گودال‌مویه‌‌کنان‌ است‌، حضرت‌ زهرا‌ست‌