بهنام آنکه جان را فکرت آموخت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=بهنام آنکه جان را فکرت آموخت | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = شیخ محمود شبستری | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = | |قالب =مثنوی | ||
| وزن = مفاعیلن مفاعیلن فعولن | |وزن = مفاعیلن مفاعیلن فعولن | ||
| موضوع = پیامبر(ص) | |موضوع = پیامبر(ص) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|بهنام آنکه جان را فکرت آموخت|چراغ دل به نور جان برافروخت}} | {{ب|بهنام آنکه جان را فکرت آموخت|چراغ دل به نور جان برافروخت}} | ||
خط ۳۰: | خط ۲۸: | ||
{{ب|مقام دلگشایش جمعِ جمع است|جمال جانفزایش شمع جمع است}} | {{ب|مقام دلگشایش جمعِ جمع است|جمال جانفزایش شمع جمع است}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۴
بهنام آنکه جان را فکرت آموخت | چراغ دل به نور جان برافروخت | |
ز فضلش هر دو عالم گشت روشن | ز فیضش خاک آدم گشت گلشن | |
چو قاف قدرتش دم بر قلم زد | ||
از آن دم گشت پیدا هر دو عالم | وز آن دم شد هویدا جان آدم | |
تعالیالله قدیمی کو به یک دم | کند آغاز و انجام دو عالم | |
در این ره انبیا چون سارباناند | دلیل و رهنمای کارواناند | |
وز ایشان سید ما گشته سالار | هم او اول، هم او آخر، در این کار | |
ز احمد تا احد یک میم فرق است | جهانی اندر آن یک میم غرق است | |
بر او ختم آمده پایان این راه | در او منزل شده «أُدعوا إلی الله» | |
مقام دلگشایش جمعِ جمع است | جمال جانفزایش شمع جمع است |