قرآن که کلام وحده الا هوست: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =قرآن که کلام وحده الا هوست
      | مطلع=قرآن که کلام وحده الا هوست
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
    | شاعر = محمدجواد غفورزاده
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده
      | بخشی از دیوان =
      | قالب = رباعی
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      |قالب =رباعی
      | موضوع =رسول خدا(ص)
      |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      | مناسبت =
      |موضوع =رسول خدا(ص)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات = ۲بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع =حدیث حسن
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}
    '''قرآن که کلام وحده الا هوست''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[محمدجواد غفورزاده]] درباره رسول خدا(ص) است.
    این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|قرآن که کلام وحده الا هوست|آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست}}
    {{ب|قرآن که کلام وحده الا هوست|آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست}}
    {{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}}
    {{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==الهام گرفته==
    پیامبر اعظم (صلوات‌الله‌علیه‌وآله)
    «الْقُرْآنُ هُوَ الدَّوَاء»
    قرآن تنها دوای حقیقی است.
    📗الدعوات (للراوندی) ص۱۸۸
    ==پانویس==
    حدیث حسن
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع رسول خدا(ص)]]
    [[رده:شعر در قالب رباعی]]
    [[رده:شاعران معاصر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳

    قرآن که کلام وحده الا هوست از
    محمدجواد غفورزاده



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: رسول خدا(ص)
    قرآن که کلام وحده الا هوستآرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
    با امت خود پیمبر اعظم گفت:ای مردم دردمند قرآن داروست