قرآن که کلام وحده الا هوست: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =قرآن که کلام وحده الا هوست
  | مطلع=قرآن که کلام وحده الا هوست
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = محمدجواد غفورزاده
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = رباعی
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
  |قالب =رباعی
  | موضوع =رسول خدا(ص)
  |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
  | مناسبت =
  |موضوع =رسول خدا(ص)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات = ۲بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =حدیث حسن
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''قرآن که کلام وحده الا هوست''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[محمدجواد غفورزاده]] درباره رسول خدا(ص) است.
این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|قرآن که کلام وحده الا هوست|آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست}}
{{ب|قرآن که کلام وحده الا هوست|آرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست}}
{{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}}
{{ب|با امت خود پیمبر اعظم گفت:|ای مردم دردمند قرآن داروست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==الهام گرفته==
پیامبر اعظم (صلوات‌الله‌علیه‌وآله)
«الْقُرْآنُ هُوَ الدَّوَاء»
قرآن تنها دوای حقیقی است.
📗الدعوات (للراوندی) ص۱۸۸
==پانویس==
حدیث حسن
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع رسول خدا(ص)]]
[[رده:شعر در قالب رباعی]]
[[رده:شاعران معاصر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳

قرآن که کلام وحده الا هوست از
محمدجواد غفورزاده



در قالب رباعی

با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

موضوع: رسول خدا(ص)
قرآن که کلام وحده الا هوستآرامش جان، شفای دل‌ها، در اوست
با امت خود پیمبر اعظم گفت:ای مردم دردمند قرآن داروست