مادر بیا به حال حسینت نظاره کن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =مادر بیا به حال حسینت نظاره کن | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =صفا تویسرکانی | قالب =غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۶بیت | منبع = }} '''مادر بیا به...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =مادر بیا به حال حسینت نظاره کن
  | مطلع=مادر بیا به حال حسینت نظاره کن
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = صفا تویسرکانی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =صفا تویسرکانی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب =غزل
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت =
  |موضوع =امام حسین(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۶بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''مادر بیا به حال حسینت نظاره کن''' را شاعر آیینی [[صفا تویسرکانی]] درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه در شش بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل می‌باشد.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|مادر بیا به حال حسینت نظاره کن|یک‌ دم نظر بر این بدن پاره‌پاره کن}}
{{ب|مادر بیا به حال حسینت نظاره کن|یک‌ دم نظر بر این بدن پاره‌پاره کن}}
خط ۲۶: خط ۲۴:
{{ب|آتش زدند خیمه‌ی ما را ز راه کین|خاموش ز آب دیده‌ی خود، این شراره کن}}
{{ب|آتش زدند خیمه‌ی ما را ز راه کین|خاموش ز آب دیده‌ی خود، این شراره کن}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۵

مادر بیا به حال حسینت نظاره کن از
صفا تویسرکانی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
مادر بیا به حال حسینت نظاره کنیک‌ دم نظر بر این بدن پاره‌پاره کن
زخم تنش اگر چه بُوَد بی‌حساب لیکبا چشم دل، نگاه بر این ماه‌پاره کن
مادر بیا و مرهمی آور ز راه مهردرمانِ زخم‌های فزون از ستاره کن
اطفالِ بی‌قرار و پریشان و خسته راتا بنْگری، نظر به سر سنگ خاره کن
در این دیار چاره برون شد ز دست منمادر برای دختر خود، فکر چاره کن
آتش زدند خیمه‌ی ما را ز راه کینخاموش ز آب دیده‌ی خود، این شراره کن