بیمار غیر شربت اشک روان نداشت
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | بیمار غیر شربت اشک روان نداشت |
| نام شاعر | علی انسانی |
| قالب | غزل |
| وزن | مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن |
| موضوع | امام سجاد (ع) |
| مناسبت | مرثیه |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۷بیت |
| منبع | دل سنگ آب شد |
بیمار غیر شربت اشک روان نداشت غزل مرثیه ای از علی انسانی، ستایشگر و شاعر آیینی معاصر است.
معرفی
«بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت» را علی انسانی در هفت بیت در قالب غزل مرثیه سروده است. این شعر برای شهادت امام سجاد (ع) و در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.
متن شعر
| بیمار، غیرِ شربتِ اشک روان نداشت | در دل هزار درد و توانِ بیان نداشت | |
| یک گل نداشت باغ و به آتش کشیده شد | جز آه در بساط، دگر باغبان نداشت | |
| یکسر به خاک ریخت گل و غنچه، شاخ و برگ | دیگر ز باغِ عشق، نصیبی خزان نداشت | |
| ماهی که آفتاب از او نور می‌گرفت | جز ابرِ خشکِ دیده، به سر، سایبان نداشت | |
| دانی به کربلا ز چه او را عدو نکشت؟ | تا کوفه، زنده ماندنِ او را گمان نداشت | |
| از تب ز بس که ضعف به پا چیره گشته بود | می‌خواست بگذرد ز سرِ جان، توان نداشت | |
| یک آسمان، ستاره به ماه رخش، ز اشک | می‌رفت و یک ستاره به هفت آسمان نداشت |
پانویس
دل سنگ آب شد