ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت

از ویکی تراث
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۳ توسط Eskandari (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =جودی خراسانی | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع = امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت
اطلاعات شعر
نام شاعرجودی خراسانی
قالبغزل
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
موضوعامام حسین(ع)
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۰بیت


ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنت را شاعر آیینی جودی خراسانی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن می‌باشد.

متن شعر

ای شهیدی که جدا سر ز قفا شد ز تنتوی غریبی که به صحرای بلا، شد وطنت
ننمود از غم خود، ناله به دوران، ایّوبیاد می‌کرد دمی گر غم و رنج و مِحَنت
کرد یعقوب فراموش ز یوسف، روزیکه چو اکبر، گلی افتاد به‌ خاک از چمنت
به‌ جز از آب، چه کردی طلب؟ ای شاه! که خصمکُشدت تشنه و گوشی ندهد بر سخنت
به تو، ای تشنه! نداد آب، مگر خصم ندید؟کز عطش، دود رَوَد جای نفس از دهنت
بود تقصیر تو، شاها! چه؟ که بعد از کشتننرم سازند ز ضرب سُم مرکب، بدنت
بر تو، ای یوسف گم‌گشته! ز ضرب سُم اسبتن کجا مانْد؟ که گویند چه شد پیرهنت
ای سلیمان زمان! کی بُوَد این ظلم روا؟بهر انگشتری، انگشت بُرَد اهرمنت
کفنی کاش در آن ‌دشت بُدی زینب را!تا که از راه محبّت بنمودی کفنت
شد قبا، پیرهن صبر به تن، «جودی» راتا ز تن کرد برون، خصم لعین، پیرهنت

پانویس

منابع