| این نقد دل نثار شهیدان کربلا | | چون خاک ره‌گذار شهیدان کربلا |
| طوری که قدر و منزلتش از فلک گذشت | | سنگی است از مزار شهیدان کربلا |
| دین در حصار کعبه و از روی معنی است | | صد کعبه در حصار شهیدان کربلا |
| آب خضر به پرده‌ی ظلمت نهفته چیست | | گر نیست شرمسار شهیدان کربلا |
| گر خضر از حیات، پشیمان شود، رواست | | کاو نیست در شمار شهیدان کربلا |
| در چشم آفتاب کند خاک، اگر رود | | بر آسمان، غبار شهیدان کربلا |
| توفان نوح سر نزد از کربلا عجب | | از چشم اشکبار شهیدان کربلا |
| توفان آب اگر طلبی در کنار بحر | | توفان خون کنار شهیدان کربلا |
| گل‌گشت عاشقان همه در خون خود بُوَد | | این است لاله‌زار شهیدان کربلا |
| در خون نشسته تشنه‌لبان تا که غم برد | | ابری به گریه بار شهیدان کربلا |
| واحسرتا که دود بر آمد به جای ابر | | از جان دل‌فگار شهیدان کربلا |
| از جور عهد و از ستم کوفیان شوم | | این فتنه شد دچار شهیدان کربلا |
| آخر شدند سگ صفت آنان که بوده‌اند | | آدم به اعتبار شهیدان کربلا |
| از روزگار، شکوه دلا چند می‌کنی | | بنگر به روزگار شهیدان کربلا |
| تا دست لطف حق چه نهد مرهم نهان | | بر زخم آشکار شهیدان کربلا |
| استاده است ساقی کوثر، می طهور | | بر کف، در انتظار شهیدان کربلا |
| یارب به حق شاه رسل مصطفی که هست | | بر فخرش افتخار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ گنج کرم مرتضی علی | | آن اژدهاشکار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ گوهر پاکیزه‌ی حسن | | آن دُرّ شاهوار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ عصمت زین العباد کاوست | | در دهر، یادگار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ باقر صابر، مکان علم | | آن مکرُمت شعار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ جعفر صادق، امام دین | | آن گنج باوقار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ موسی کاظم، سحاب لطف | | آن ابر دُرنثار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ شاه خراسان که نور اوست | | شمع سرمزار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ جود تقی، مظهر کرم | | آن نخل میوه‌دار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ هادی دین نبی، نقی | | آن سرو جویبار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ عسکری آن شه‌سوار دین | | لشکرکش تبار شهیدان کربلا |
| یارب به حقّ مهدی هادی کز او شود | | جبرِ شکستِ کار شهیدان کربلا |
| کز آفتاب لطف به اهلی نگر که هست | | چون سایه، خاکسار شهیدان کربلا |
| دارد امید آن که به جنّت درآردش | | لطف تو در جوار شهیدان کربلا |
