بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

اطلاعات شعر
نام شاعر	ریاضی یزدی
قالب	قصیده
وزن	مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
موضوع	امام حسین(ع)
زبان	فارسی
تعداد ابیات	۱۵بیت

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو مطلع شعری از شاعر آیینی سیدمحمدعلی ریاضی‌ یزدی است. این شعر در قالب قصیده در گونه منقبت و مرثیه درباره امام حسین(ع) است این شعر در پانزده بیت با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.

متن شعر

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو		ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو
دیوانه‌وار، آمده‌ام تا به قتلگاه		وقتی به استغاثه شنیدم صدای تو
در حیرتم چه شد که نشد آسمان خراب		وقتی شنید نالۀ واغربتای تو
خورشید و ماه و جنّ و ملک خون گریستند		وقتی میان لُجّۀ خون بود جای تو
رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا		شد کعبۀ حقیقیِ دل، کربلای تو
اجر هزار عمره و حج در طواف توست		ای مروه و صفا به فدای صفای تو
با گفتنِ «رضاً بِقَضائِک» به قتلگاه		شد متّحد رضای خدا با رضای تو
تا با نماز خوف تو گردد قبول حق		شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو
تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین!		فردا خداست -جَلّ جَلالُه- جزای تو
اندر مِنا ذبیح یکی بود و زنده رفت		ای صد ذبیح کشته شده در منای تو
برخیز و باز بر سرِ نی آیه‌ای بخوان		ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو
خون خداست خونِ تو و جز خدای نیست		ای کشتۀ خدا! به خدا، خون‌بهای تو
ما را خشوع بندگی آموز، چون خداست		در مجلس عزای تو صاحب‌عزای تو
آن‌جا که حدّ ممکن و واجب بُوَد، تویی		ای منتهای اوج بشر، ابتدای تو