پیام نور به لبهای پیک وحی خداست
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شعر | علی علیم علی عالم |
نام شاعر | غلامرضا سازگار |
قالب | قصیده |
وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن |
موضوع | امیرالمومنین(ع) |
مناسبت | مدح |
زمان سرایش | معاصر |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۳۶بیت |
منبع | نخل میثم |
پیام نور به لبهای پیک وحی خداست را غلامرضا سازگار متخلص به میثم درباره امیرالمومنین(ع) و عید غدیر سروده است. این قصیده شعری سی و شش بیتی در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است.
متن شعر
پیام نور به لبهای پیک وحی خداست | بخوان سرود ولایت که عید اهل ولاست | |
غدیر سید اعیاد و اشرف ایّام | غدیر خوبتر از عید روزه و اضحی است | |
غدیر عید همه عُمر با علی بودن | غدیر جشن نجات از عذاب روز جزاست | |
غدیر بر همه حق باوران تجلی حق | غدیر بر همه گمگشتگان چراغ هُداست | |
غدیر کعبۀ مقصود شیعه در عالم | غدیر جنت موعود خلق در دنیاست | |
غدیر حاصل تبلیغ انبیا همه عُمر | غدیر میوۀ توحید اولیا همه جا است | |
غدیر آینۀ لا اله الا هو | غدیر آیت سبحان ربی الاعلی است |
هنوز از دل تفتیدۀ غدیر بلند | صدای مدح علی با نوای روح فزاست | |
هنوز گوهر وصف علی بود در گوش | هنوز لعل لب مصطفی مدیحهسراست | |
هنوز لالۀ «اَکمَلتُ دینکُم» روید | هنوز طوطی «اَتمَمتُ نعمَتی» گویاست | |
هنوز خواجۀ لولاک را نداست بلند | که هر که را که پیمبر منم علی مولاست | |
چنانکه من همگان را به نفس اولایم | علی وصی من از نفس او به او اولاست | |
علی علیم و علی عالم و علی اعلم | علی ولی و علی والی و علی والاست | |
علی مدرس جبریل در شناخت حق | علی معلم آدم به عَلَّمَ الاَسماست | |
علی صراط و علی محشر و علی میزان | علی بهشت و علی کوثر و علی طوباست | |
علی چو شخص پیمبر هماره بیمانند | علی چو ذات الهی همیشه بیهمتاست | |
علیست حق و، حقیقت به دور او گردد | علیست عدل و عدالت به خط او پویاست | |
علی، محمد و فرقان و نور و کوثر و قدر | علی، مُزمّل و یاسین و یوسف و طاهاست | |
حدیث منزله را از نبی بگیر و به خلق | بگو مخالف هارون مخالف موساست | |
کسی که گفت «سلونی»، سزد امامت را | نه آنکسی که به «لولا»، به جهل خود گویاست | |
کسی که جای نبی خفت جانشین نبیست | نه آنکه راحتی جان خویش را میخواست | |
کسی که بت شکند بر فراز دوش نبی | برای حفظ خلافت ز هر کسی اولاست | |
صواب نیست صوابی که بیولای علیست | نماز نیست نمازی که بیعلی برپاست | |
من و جدا شدن از مرتضی خدا نکند | که هر که گشت جدا از علی جدا ز خداست | |
مگر نگفت نبی با هماند، «حق» و «علی» | اگر علی نبود در میانه، حق تنهاست | |
تمام قرآن در حمد و، حمد بسم الله | تمام بسمله در با، علی چو نقطۀ باست | |
الا کسی که تو را از علی جدا کردند | پناهگاه تو در آفتاب حشر کجاست؟ | |
مرا به روز قیامت به خُلد کاری نیست | بهشت من همه در صورت علی پیداست | |
کجا امام توان یافتن چو شخص علی | که همکلام خداوند و همنشین گداست | |
مرا بس است تولای چارده معصوم | که این ولایت، فوق تمام نعمتهاست | |
مگر نگفت پیمبر، کتاب و عترت من | امانتیست که پیوسته در میان شماست؟ | |
مگر نگفت که این دو، ز هم جدا نشوند | اگر جدا ز یکی هر که شد ز هر دو جداست | |
عبادت ثقلین است بسته بر ثقلین | که مهر طاعت هر بنده مهر آل عباست | |
هنوز محفل ذکر علیست خاک غدیر | ولی چه سود به گوش کسی که ناشنواست | |
بگو که خصم شود منکر غدیر، چه باک | که آفتاب به هر سو نظر کنی پیداست |
پانویس
منابع
نخل میثم