وفایی شوشتری یا ملّا فتح اللّٰه وفایی شوشتری، معروف به وفایی شوشتری و متخلّص به وفایی، از شاعران قرن سیزدهم هجری است.
| شاعر آیینی | |
| اطلاعات | |
|---|---|
| زمینه فعالیت | شعر آیینی |
| ملیت | ایرانی |
| محل زندگی | تهران |
| پیشه | عالم دینی |
| سبک نوشتاری | غزل قصیده مثنوی |
| دیوان اشعار | دیوان وفایی |
| تخلص | وفایی |
| تحصیلات | حوزوی |
معرفی
فتح الله وفایی شوشتری، در سال ۱۲۰۸ ق، در شوشتر متولد شد. او در فنون شعر و ادب تبحر داشت و بیشتر اشعارش، در مصایب و مناقب اهل بیت (ع) است. از آثار وفایی شوشتری می توان به الجبر والاختیار، سراج المحتاج، در سرّ و سلوک و شهاب ثاقب اشاره کرد. سر انجام وی سال ۱۳۰۳ ق، در نجف از دنیا رفت و به خاک سپرده شد.مجموعه شعری وی با نام دیوان وفایی در سال ۱۳۲۰ به چاپ رسیده است. شعر معروف در منقبت امام علی (ع) با مطلع «چه شود ز راه وفا اگر ، نظری به جانب ما کنی» آغاز شده است.
| چه شود، زراه وفا اگر نظری به جانب ما کنی | که به کیمیای نظر مس قلب تیره طلا کنی |