سايه ی لطف

سايه‏‏ ی‏‏‏‏ لطفاز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی

{ب|اين تارها را پاره كن و اين دردها را چاره كن|آواره شو آواره كن از هر چه هستی ‏‏‏‏زا بود}}

بوی‏‏ گل آيد از چمن گويی‏‏ كه يار آنجا بود		در باغ چشنی‏‏ دلپسند از ياد او برپا بود
بر هر دياری‏‏ بگذری‏‏ بر هر گروهی‏‏ بنگری		با صد زبان با صد بيان در ذكر او غوغا بود
آن سرو دل‏‏آرای‏‏ من آن روح جان‏‏ افزای‏‏ من		در سايه‏‏ ی‏‏ لطفش نشين كاين سايه دل‏‏آرا بود
اين قفل ها را باز كن از اين قفس پرواز كن		انجام را آغاز كن كآنجا ز يار آوا بود
بردار اين ارقام را بگذار اين اوهام را		بستان ز ساقی‏‏ جام را جامی‏‏ كه در آن لا بود