| افسوس که عمری پی اغیار دویدیم | | از یار بماندیم و به مقصد نرسیدیم |
| سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم | | جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم |
| ما تشنه لب اندر لب دریا متحیر | | آبی به جز از خون دل خود نچشیدیم |
| ای بسته به زنجیر تو دل‌های محبان | | رحمی که در این بادیه بس رنج کشیدیم |
| چندان که به یاد تو شب و روز نشستیم | | از شام فراقت چو سحرگه ندمیدیم |
| تا رشته‌ی طاعت به تو پیوسته نمودیم | | هر رشته که بر غیر تو بستیم بریدیم |
| ای حجت حق پرده ز رخسار برافکن | | کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم |
| ما چشم به راهیم به هر شام و سحرگاه | | در راه تو از غیر خیال تو رهیدیم |
| شمشیر کجت راست کند قامت دین را | | هم قامت ما را که ز هجر تو خمیدیم |
| شاها ز فقیران درت روی مگردان | | بر درگهت افتاده به صدگونه امیدیم |
