السلام ای ساکن محنت سرای کربلا | | السلام ای مستمند و مبتلای کربلا |
السلام ای هربلای کربلا را کرده صبر | | السلام ای مبتلای هر بلای کربلا |
السلام ای بر تو خار کربلا تیغ جفا | | السلام ای کشته تیغ جفای کربلا |
السلام ای متصل با آب چشم و آه دل | | السلام ای خسته آب و هوای کربلا |
السلام ای غنچه نشگفته گلزار غم | | مانده از غم تنگدل در تنگنای کربلا |
السلام ای کرده جا در کربلا وز فیض خود | | در دل اهل محبت کرده جای کربلا |
السلام ای رشک برده زندهای هر دیار | | در جوار مرقدت بر مردهای کربلا |
یا شهید کربلا کردم بگرد طوف تو | | رغبت سیر فضای غم فزای کربلا |
یاد اندوه و غمت کردم شد از اندوه و غم | | از دل من تنگ تر بر من فضای کربلا |
ریخت خون در کربلا از مردم چشم قضا | | از ازل این است گویا مقتضای کربلا |
هر که اندر کربلا از دیده خون دل نریخت | | غالبا آگه نشد از ماجرای کربلا |
چرخ خاک کربلا را ساخت از خون تو گل | | کرد تدبیر نیاز آن گل برای کربلا |
جای آن باشد که گر بویند آید بوی خون | | تا بنای دهر باشد از بنای کربلا |
سرورا با یاد لبهای بخون آلوده ات | | خوردن خونست کارم چون گیای کربلا |
اجر من این بس که گر میرم شود سر منزلم | | خاک پای جانفزای دلگشای کربلا |
کربلا خوان عطای تست گردون دم بدم | | می رساند بر همه عالم صلای کربلا |
هر که می اید بقدر سعی و استعداد خود | | بهره می گیرد از بحر عطای کربلا |
نیست سبحه این که بر دستست ما را بلکه هست | | دانه چندی ز در بی بهای کربلا |
یا شهید کربلا از من عنایت کم مکن | | چون تو شاه کربلایی من گدای کربلا |
در دلم دردیست استیلای بیم معصیت | | شربتی می خواهم از دارالشفای کربلا |
روزگاری شد که مأوای فضولی کربلاست | | نیست او را میل مأوایی ورای کربلا |
هست امیدم که هرگز برنگردد تا ابد | | روی ما از کعبه حاجت روای کربلا |
هم چو سعی مروه لطف حق نبخشد اجرها | | سعی ما را در زمین پر صفای کربلا |