| خدا نوشت به اسم شما سپیده‌دمان را | و آفرید به نام شما زمین و زمان را | |
| نوشته بود خدا پیش از آفرینش دنیا | به مهر حضرت صدّیقه آب‌های روان را | |
| به قلب پاک شما ریخت چشمه‌های یقین را | ز کنه ذات شما دور ساخت حدس و گمان را | |
| همیشه‌های خداوند بوده‌اید از آن رو | که آفرید به پاس شما تمام جهان را | |
| اشارتی‌ست به دست همیشه سبز شماها | بهارتان که ندیده‌ست رنگ و بوی خزان را | |
| به اسم اعظم زهرا گشوده‌اند رسولان | اگر به معجزه‌ای قفل دردهای نهان را | |
| در این همیشه که غربت نشسته بر سر عالم | سپرده‌ایم به دستانتان دل نگران را |
