داد جسمی که نبی پرورش از ریش جانش دم آخر از
جودی خراسانی

موضوع: امام حسین(ع)


داد جسمی که نبی پرورش از ریشه جانشآه کز سوز عطش رفت ز تن تاب و توانش
پیکری کاحمد مختار نگه‌ داشت ز باراناین به شمشیر همی می‌ زد و آن یک به سنانش
آن‌ که بود آب روان ارث وی از بهر کفی آبجوی خون گشت روان بر لب دریا ز دهانش
آن ‌که شد خاک درش سجده‌ گه خلق دو عالمدم آخر به یکی سجده ندادند امانش
نیزه بشکافت چرا پهلو و جا کرد به قلبشمگر او خواست که آگه شود از سرّ نهانش
بهر انگشتری انگشت برید اهرمن آخرز آن سلیمان که بدی زیر نگین ملک جهانش
زیر خنجر نتوانست سخن جز به اشارهچون‌ که شد دوخته از تیر به هم کام و زبانش
جودیا صبح قیامت چو سر از خاک برآریناله از جور سنان سر کن و از نوک سنانش