| کبود غیبت تو آسمان بارانی‌ست | و کار دیدۀ ما در غمت گل‌افشانی‌ست | |
| به یمن آمدنت مثل آستانۀ عید | تمام کوچۀ شهر دلم چراغانی‌ست | |
| ز بس که با تو به صحبت نشسته و گرمم | خیال می‌کنم امشب شب زمستانی‌ست | |
| شبی برای تو تا صبح شعر می‌گفتم | بیا که فصل غزل گفتن و غزل‌خوانی‌ست | |
| بدون تجربه حرفی نمی‌زنم این قرن | زمان سَیّدی سَیّد خراسانی‌ست |
