گر بود روز حسیبم دیدن رویت نصیب

گر بود روزِ حسیبم دیدن رویت نصیب		کاش هر روزم ز مشرق سر زدی روز حسیب
گر تو بر دردِ گنه کاران طبیبی یا حسین		من خوشم با دردمندی تا تواَم باشی طبیب
اذنِ حق را در شفاعت مظهری ای ذوالکرم		تا به اذنِ حق ، شفاعت ، خلق را گردد نصیب
ایزد از رحمت شفیعی چون تو بر ما آفرید		خلق را از حق نصیبی گر نباشد لَن یصیب
کردگار از بهرِ هر دردی دوائی خلق کرد		درد را سهل است درمان گر طبیب آید لبیب
روزِ آن آمد که برداری زماهِ رخ نقاب		آفتابا تا بکی داری شکیب اندر حجیب
قصّه ی سر دادنت سِرّی ز اسرارِ خداست		خلق را در سر نباشد فهمِ این سرّ عجیب
کس نباشد مطّلع جز دوست بر اسرارِ دوست		با رموزِ آشنا کی آشنا باشد غریب؟
پرده بردار از جمالِ غیب ای نورِ خدا		کز فراقت رفت ما را پرده ی صبر و شکیب