خدا در شور بزمش از عسل پر کرد جامت را

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را

اطلاعات شعر
نام شعر	شورِ بزمش
نام شاعر	میثم داوودی
قالب	غزل
وزن	مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
موضوع	قاسم(ع)
زبان	فارسی
تعداد ابیات	۷ بیت
منبع	فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را از سروده های شاعر آیینی معاصر میثم داوودی است. موضوع شعر حضرت قاسم(ع) و در هفت بیت سروده شده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است.

متن شعر

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را		که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را
رجز خواندی برای مرگ، با لب‌های خشکیده		که عرش و فرش بر لب می‌برد هر لحظه نامت را
نشان دادی که در نسل حسن، جز حُسن چیزی نیست		ندید اما نگاه کوفیان ماه تمامت را
دم رفتن به میدان خنده‌ای کردی و فهمیدی		که شیرین می‌کند لبخند تو کام امامت را
میان کارزار زخم‌ها بردی پناه آخر		به پیغمبر که پاسخ داد بی‌وقفه سلامت را
در آن لحظه که دشت از بوی تو آکنده شد دیدند		ملائک با نگاه تازه‌ای روز قیامت را!
تو حُسن مطلع شیرین زبانی در غزل بودی		رقم زد با شهادت پس خدا حُسن ختامت را

پانویس

فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)